Elli Birinci Bölüm

20.9K 2.2K 1.1K
                                    


''Eray hep senin yüzünden bunlar, başımıza yine iş açtın. Baştan söyleseydin çözerdik bir şekilde şimdi ise efendi efendi efendi dayağımızı yiyip dağılacağız. Vurabildiğin kadar vur.''

''Yüzlerine çalışalım bari belki bir işe yarar''

''Eray Allah rızası için konuşma, yüzlerini görebilirsen vur tabi ama vuracağım derken ağznı yüzünü patlatmasınlar.''

''Merak etme kardeşim.''

''Ne merak etme ulan? Nasıl merak etmeyeyim? Geldiler''


''Beyler notları verin konu kapansın.'' dedi Alp.

''Kapanmasını istemiyorum ben''

''Karahan bence de kapansın ver kardeşim notları.''

''Veremem oğlum. Bu dallamalar oturup notlarını tutsalardı.''

''Sen bana mı dallama dedin?''

''Ortaya karışık söyledim aranızda pay edin, uğraştırmayın beni.''

''Dalın beyler.''

''Allah ne verdiyse vur Eray.''


Ortalık birbirine girmişti. Karahan vurduğunu indiriyordu tam üçüncü adamı indirecekken sırtına doğru gelen uçan bir tekmeyle masaya doğru sürüklendi. Bense karnıma yediğim yumrukların etkisiyle aptal aptal gökyüzüne baktığım sırada bir yumruk da tam gözümün üzerine yedim ve gözlüğün çerçevesi kırılıp elmacık kemiğime battı. Karahan yine ayağa kalkmıştı var gücüyle dövüşüyordu. O gün Karahan sayesinde o kavgadan ağır hasarlarla da olsa kurtulduk. Notları da vermedik. Arabaya bindiğimizde.

''Eray hastane masrafları senden kardeşim notları kurtardık.''

''Değdi mi Karahan? Kafa göz kalmadı ikimizde de sen hâlâ notları kurtardık diyorsun.''

''Değdi değdi. Sınavlardan sonra anlarsın değip değmediğini.''

''O değil de gözlük gitti benim.''

''Giden gözlük olsun.''

''Öyle deme ya. Sigorta üç senede bir gözlük cam ve çerçevesinin yenilenmesine hak veriyor.''

''Eee...''

''Benim daha iki sene oldu bu gözlüğü alalı.''

''Bir sene idare edersin o zaman kardeşim, hem böyle daha yakışıklı oldun lan. Aynı bana benzedin ahahha''

''Karahan dayak yedik az önce ama umrunda değil.''

''Eray her şey umrumda ama ağlayacak değilim, yaşandı bitti işte. Benim dayaktan korkum yok. Gerekirse her gün yerim  yeter ki sen bana benze biraz.''

''Benzedim sayılır.''

''Vallahi epey benzedin kardeşim, gözlüksüz aynı ben oldun.''

''İkiz gibiyiz resmen.''

Bunu o gün fark etmiştim. Karahan ile gerçekten çok benziyorduk ama tavırlarımız bizi farklı gösteriyordu. Eve gittiğimde doğrudan odama geçtim ve o gece günlüğüme bir not düştüm. İşte o not geleceğimin habercisiydi...

''Adını bilmediğim birine aşık oldum bugün. Hem de dayak yiyişimi izlerken gülen birine...''


^^Yorumlarınızı bekliyorum... ^^

Gökkuşağına Aşık Aptal Bir Bulut #Wattys2016Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin