Gökkuşağına Aşık Aptal Bir Bulut #Wattys2016

Altmış Dokuzuncu Bölüm

İnsan hayatındaki bazı anları yaşanmamış olarak kabul eder. Benim yaşanmamış olarak kabul ettiği anlar değil aylar var... Kendinize küstünüz mü hiç? Mutsuzluğunuzla bir aynanın karşısına yığılıp kaldınız mı? Ben kaldım. Hem de kendime tek bir açıklama bile yapamadan. İnsan kendi gözlerine bakamaz mı ya? Ben bakamadım. Kendime yaptıklarımdan utandım. Boşuna, hiç değmeyen insanlar için kırdığım kalbimden utandım. Gökkuşağına aşık olan aptal bir bulut olmaktan utandım. Öyle yıpranmıştım ki, kendimi bile duyamadım. bir köşede kırıldım, kimse anlamadı.

Konuşacak kimseniz yoksa ve tek yeteneğiniz bir şeyler yazabilmekse eğer, günlüklerinizi üst üste koyduğunuzda boyunuzu geçer.

''Eray çok fazla günlüğün olmadı mı evladım.  Bize anlatamayaıp kağıtlara döktüğün ne var?''

''Bir şey yok anneceğim sadece konuşuyorum kendimle...''

''Benimle konuş oğlum.''

''Anne seninle de konuşuyorum ama günlüklerim başka...''

''Tamam oğlum yaz ama bu günlükler boyunu geçmesin.''

''Nasıl yani anne?''

''Oğlum günlüklerini üst üste koyduğunda eğer boyunu geçerse bil ki, kalbine eziyet etmeye başlamışsındır.''

Annem çok akıllı ve hisli bir kadındı. Anlıyordu beni ama ben anlatmıyordum kendimi... Günlüklerim boyumu geçmişti. Bir not düşmeliydi üzerine...

''Kalbim senden özür dilerim. Her şeyimi aldılar benden ama seni alamayacaklar.''

Yazıp kapattım. 

İçime attığım ne varsa dışıma katacaktım artık...

^^Bulut kalpliler yorumlarınızı bekliyorum. Kalbinizi üzmeyin sakın. Bulut abiniz Eray ^^

Yine hüsran, her daim feryat figan kalbim...