GENELEV GÜLÜ [Tamamlandı]

BÖLÜM 23

YENİ BÖLÜM İLE SİZLERLEYİM ARKADAŞLAR, HATALARIM OLURSA CÜMLELERİMDE, LÜTFEN FARKETMEM İÇİN YORUM BIRAKIN. BUNUN YANINDA ÖNERİ, İSTEK,ELEŞTİRİ, ÖVGÜ GİBİ YORUMLARINIZI MUTLAKA GÖRMEK İSTERİM, LÜTFEN BİLDİRİN Kİ HİSLERİNİZİ ÖĞRENEYİM.

YENİ BÖLÜM, HEM MUTLULUK HEM HÜZÜN İLE HARMANLANMIŞ BİR BÖLÜM OLDU. ANCAK SONRAKİ BÖLÜMDE VERİLECEK BİR START OLACAK,BU UFAK BİR SÜPRİZ OLSUN SİZLERE...

MEDYADA İSE NİHAT'I TEMSİL EDEN BİR RESİM EKLEYELİM, İYİ OKUMALAR...

- Kızım? Yavrum? Kendine geliyor galiba. Kızım iyi misin kınalı kuzum benim?

- Feride çabuk su getir kizim!

- Komşum, iyi misin?

- An.Anne? Anneciğim.

- Buyur Ayşe abla, su içirelim Nurgül hanıma biraz.

- Heh, sağol Feride. Kızım? Hadi. Hadi kaldır başını kızım, az su iç.

Herkes salonda etrafıma toplanmış, ayılmamı bekliyorlarmış başımda. Ayıldığımda farkettim bunu. Annem karşımda duruyordu, canlı kanlı hemde. Ancak halsiz hissettiğim için, mıgır mıgır mıgırdanmaktan başka birşey yapamadım ilk anlarda. Anneciğimin uzattığı bardaktan, bir iki yudum su içtim. Sonra iyice doğrulup oturdum ve sıkıca sarıldım anneme.

- Annem! Sonunda buldum seni, canım Annem.

- Oy yavrum, ağlama kızım bak yeni kendine geldin. Ben yanındayım yavrum, ağlama.

Bir süre sarılıp hasret giderdikten sonra, Madam Martinez ve Asuman'a olan biteni anlattık. Tabiki ikimizde evleri terkettiğimiz o güne kadar. Ondan sonrası hakkında, konuşmak ve hatta hatırlamak dahi istemiyordum. Anneme uzun uzun sarılıp, boynunu koklaya koklaya öptüm. Günü Madam Martinez'in evinde bitirmiştik ve gitme zamanımız gelmişti.

- Ah, keske aksam yemeğine kalsaydiniz kuzum. Böyle olmadi doğrusu, bunu saymiyorum Nurgülcüğüm, Asumancığım birgün Ayşemi benim sağ kolumuda alip yemeğe geleceksiniz anlastik?

- Tamam Madam, hiç merak etme ben Nurgül'ü annesini toparladığım gibi getireceğim yemeğe.

Herkes içten bir kahkaha attı ve sarılıp vedalaştık. Evden ayrıldıktan sonra, asla annemi başka bir yere bırakamazdım.

- Anne, benimle geliyorsun bak. Nerede kalıyordun neler oldu bilmiyorum, ancak hiçbir yere bırakmam seni bundan sonra.

- Ayşe ablacığım Asuman haklı. Evladınız var size hasret dolu, onun yanından ayrılmayın bundan sonra.

- Gelirim kuzum, gelirim güzel yavrum benim. Birkaç eşyam vardı, Hülya teyzede onları alalım gelirim yanına.

- Tamam, Anneciğim gider birlikte alırız.

Annemin yanından ayrılmaktan korkuyordum. Tekrar kaybetmek korkusu içimi sarıyordu. Hülya teyze dediği, yaşlı gariban birisiymiş. Onun evine sığınmış bir süredir. Teferruatlı anlatmayınca sorup üzmek ve zorlamak istememiştim. Sonuçta annem artık yanımdaydı, daha ne isteyebilirdim ki? Ama benim başımdan geçenleri anlatmam, onu çok üzecekti. Ve ben eve gittiğimizde, uygun bir anı yakalayıp olanları en ince ayrıntısına kadar anlatacaktım. Çünkü mazimden dost kalan insanlar yanımdaydı ve bir şekilde benden duymazsa çok yıkılacağına inanıyordum.

Neden sonra Hülya teyzenin evine vardık. Çok tatlı, cici bir teyzeydi. Annemi çok sevmiş ki ''Hep görmeye gel beni Ayşem.'' dedi ayrılırken. Sonrasında bir taksi çevirip evin yolunu tuttuk. Asuman komşumun evinin önünde indik ve sımsıkı sarıldım ona. İstemeden ve bilmeden vesile olan oydu. İyiki vardı ve sarılıp ona sevgimi göstermem en doğal hakkımdı. Oda aynı sıcaklık ile karşılık verdi. Sonrasında annemle eve geçtik.