GENELEV GÜLÜ [Tamamlandı]

BÖLÜM 35

YENİ BÖLÜM İLE HERKESE MERHABA...

İYİ OKUMALAR DİLİYORUM DEĞERLİ DOSTLAR...HİKAYEMİZİN BİTİMİNDE, PROFİLİMDE BULUNAN GERÇEK YAŞAM HİKAYESİ ''ASKERLİK AŞKIM'' İLE YOLA DEVAM EDECEĞİZ, BİRLİKTE DEVAM ETMEYİ DİLERİM...PROFİLİMDEN OKUMA LİSTENİZE ALABİLİRSİNİZ...BU HİKAYEDEKİ GİBİ PİŞMAN OLMAYACAĞINIZ BÖLÜMLER OLACAK, TEK FARK O HİKAYENİN YAŞANMIŞ BİR HİKAYE OLMASIDIR...

Çok heyecanlı bir gün. Mutluluğum, endişelerim, yetişmesi gereken herşey, kendi hazırlığım, bizimkilerin hazırlığı ve nişanlanacağım erkeğin, Nihat'ın hazırlığı derken kafamda yer kalmamıştı.

O günden 1 ay sonra nişan törenimiz gerçekleşecekti. Böyle olmalıydı ve sevdiğim adam ile mutluluğa doğru, uzun bir yola çıkmanın ikinci adımını nişan yaparak atmalıydım. Günün sonuna kadar aklımda yer kalmadan geçecekti sanırım. Kuaför koltuğunda saçlarım ve makyajım yapılacakken, ben bir türlü yerimde duramıyordum. '' Nişan için salon tamamıyla hazır mıdır?'' ''Davetiye gönderilmeyen kimse var mı?'' ''Ya Nihat! Tüm yakınlarını davet etmeyi unutmamıştır değil mi?''

Aklımda bunlar ve daha fazlası, bir soru yumağı halinde büyümüştü. Artık hazırlanma zamanıydı ve diğer koltuklarda, bizim altın kızlar yerleşmiş mutluluk içinde süsleniyorlardı. Fikret abla, Halime abla, Selime teyze, Annem kazanı kaynatıyorlardı resmen. Biz de Sevda abla ile diğer kısımda süslenecektik. Sevda abla heyecanımı hissetmiş olacak ki söze girdi:

- Hayatım, artık otur bak kısa zaman kaldı, heyecanlanma nolur. Sevdiğin adam ile mutlu bir adım daha atacaksın. Hadi canım geç yerine de beyefendi işini yapsın olur mu?

- Of abla kalpten gideceğim gerçekten. Ama napayım dediğin gibi olsun.

Ben de oturdum koltuğa ve saçlarımız yapılmaya başlandı. Güzel bir nişan olmalıydı, kimse unutmamalıydı bu gecemizi. Bunun için Nazan teyzenin bahçesinde konuştuğumuz günden bugüne hazırlık yapıyorduk. Mekan, kıyafetler, davetliler derken nihayet o önemli gün gelmişti.

Sıkıntılı hallerime rağmen saçlarım yapılmış ve makyaja geçilmişti. Arada Sevda abla ile karşılıklı sohbet ediyorduk.

- Bu nasıl birşey abla? Heyecandan geceyi göremeyeceğim galiba.

- Ah be kızım her kadın böyle büyük ve anlamlı günlerinde böyledir. Düğünde napacaksın sen merak ediyorum?

- Ay sus, sus! Hiç hatırlatma vallahi bayılırım şurada.

Kahkahayı basmıştık o an ikimizde. Mutluluğumu kimsenin gölgelemesine müsade etmeyecek kadar kararlı ve güçlüydüm. Engin'de hiç kabullenemediği bu gecede yer alacaktı. Korkularım olsa bile artık ciddiye almıyor, ona kardeşine olan sevgimi farketmesi için gereken herşeyi yapıyordum. Bu gece de somurtur oturur, bana olan aşkını içinden içinden yaşarken, pişmanlıklarını düşünür durur diyordum içimden.

Herkesin hazırlığı yapılmıştı, benim üzerimde su yeşili, tüllerle bezenmiş, gümüş taşlarla süslenmiş askıları göz alan, uzun bir elbise vardı ve kabarıktı hafif. Rahat edemiyordum ancak, katlanmaya çalışıyordum. Hazırlıklarımız bittiğinde saat oldukça ilerlemişti ve bir sigara yaktım beklerken. Sevda abla haykırdı:

- Kız! Deli misin sen elbisenin üzerine dökersen nolur?

- Aman abla! Dökülmez heralde, napayım duramam içmeden. Heleki bu stresli saatlerde.

- Ah deli kız ah! Dikkatli ol yinede sen kızım.

- Peki ablacığım peki!

Haklı konuşuyordu aslında Sevda abla. Nişan kızı değilde günlük işlerini halleden biri gibi hareket ediyordum resmen. Neden sonra, kapının önünde Nihat'ın arabası göründü. Toparlanıp kapıya çıktık hemen. Sevda abla benimle geliyordu. Nihat ile bir arkadaşı da gelmişti. Fotoğraf çekinmek istemiştik ve oraya gidecektik. Sonrasında ise düğün salonuna geçecektik. Bizim hanımları özel bir araç götürecekti ve bu yüzden içim rahattı.