GENELEV GÜLÜ [Tamamlandı]

BÖLÜM 34

YENİ BÖLÜM İLE HERKESE MERHABA...UMARIM HİKAYEYİ SEVEREK OKUYORSUNUZDUR...
FİNALİ BEKLEYEN DOSTLARIM OLDUĞUNU GÖRÜYORUM...VE TAM AKSİNE HENÜZ BİTMEMESİNİ İSTEYEN DOSTLARIMDA VAR...ÇOK KISA SÜRMEYECEK ANCAK ÇOK UZUN DA SÜRMEYECEK VE UYGUN BİR BÖLÜMDE FİNALİ YAPACAĞIZ İNŞALLAH...
SONRASINDA İSE, TANITTIĞIM VE LİSTEMDE OLAN ''ASKERLİK AŞKIM'' İSİMLİ DRAM VE AŞK HİKAYESİ İLE GERÇEK BİR HAYATI OKUYACAKSINIZ...İYİ OKUMALAR DİLİYORUM HERKESE...

BÖLÜM İLE ALAKASI OLMAMAKLA BİRLİKTE SEZEN AKSU-ACITMIŞIM CANINI SEVDİKÇE SİZİN İÇİN YUKARIDA DURUYOR:))

Nazan teyze, Figen abla, Osman ve ben güzel bir kahvaltı ettikten sonra, Figen ablanın benim yorulmama itiraz ederek, hazırladığı kahveleri içmek için bahçeye geçmiştik. Nihat muhteşem bir adamdı, ancak böyle gönül ilişkilerinde ailelerin önemi çok fazlaydı. Ablası, Annesi muhteşem insanlardı. Hatta ablasının eşi bile öyle kibar bir beyefendiydi ki. Osman dünyalar tatlısı, insan canlısı bir çocuktu. Böyle bir aileye sahip olan Nihat ile düşünmeden evlenebilirdim. Ancak bir kişi, abisi bu yolda ilerlerken düşünmeme engel olan kişiydi. Bugün nasıl biri olduğu beni hiç ilgilendirmiyordu. Beni ilgilendiren onunla birlikte geçirdiğim günlerde varolan Engin'di. Bu nedenle ona güvenemiyor, özrünü kabul edemiyor ve onu affedemiyordum.

Figen abla kahveleri getirmişti.

- Buyurun kızlar. Kahveler geldi! Osmancım sen de dayının odasına geç TV izle istersen oğlum.

- Ah, sağol Figen abla yoruldun bugün vallahi. Yardımda ettirmiyorsun ki!

- Yok hayatım olurmu öyle şey. Bugün benden yarında senden olur, önemseme böyle şeyleri birtanem.

- Eh, peki ablacığım.

- Afiyet olsun kızım, iç iç.

- Bugün burada olma sebebimi söyleyeyim sahi size. Elbette sizleri görmek için buradayım, ancak sizlerinde şahit olmasını istediğim bir konuyu Nihat ile konuşmak için geldim.

- Aaa! Hayır olsun kızım, istersen o gelince söyle tabi ama merakta ettim doğrusu bak.

- Hayır Nazan anneciğim hayır. Allah'ın izniyle daha da güzel günler olacak artık.

Nazan teyzenin gözleri hafiften açılmış ve gözleri dolmuştu.

- Ba.bana anne dedin! Yavrum beni öyle mutlu ettin ki, inanamıyorum hala. İnan ki bizde seni kızımız gibi görüyoruz.

- Annemi ağlatacaksın Nurgülcüğüm anlaşıldı.

- Vallahi üzmek için söylememiştim Figen abla.

- Yok yok, o anlamda değil tatlım, mutluluk gözyaşları onlar ben hissederim annemi.

Mutluluk gözyaşlarıydı gerçekten Nazan teyzenin gözyaşları. Duygusal anlar yaşarken bahçe kapısından Nihat girdi.

- Ooo! Hanımlar keyif yapıyor galiba. Merhaba napıyorsunuz bakalım?

- Hoşgeldin hayatım.

- Hoşgeldin Nihat geç otur yavrum.

- Anne, ağladın mı sen hayırdır?

- Yok yok canım birşey konuşuyorduk duygulandık öyle.

Sohbet başlamış, duygusal anlarımızın nedenini üstü kapalı Nihat'a açıklamıştık. Sıra bendeydi ve karar verdiğim konuyu hepsinin yanında, Nihat'a açtım.

- Nihat, hayatım. Ben bugün bilerek birlikte olmak istedim sizlerle. Söylemek istediğim birşey var benim.

- Söyle tabi hayatım.

- Ben diyorum ki Nihat. Birbirimizi seviyoruz ve güveniyoruz. Söz yaptık ve bir süre geçti, ailelerimizi tanıdık. Artık nişan ve hemen ardından da evlenelim istiyorum. Bu böyle damdan düşer gibi, hatta bir kadının erkeğe evlilik teklifi gibi oldu ama.

Hep birlikte gülüştük hafiften, Nihat'ın mutlu ve şaşkın bakışları arasında.

- Hayatım! Sen ciddi misin bu konuda?

- Nihat gerçekten bunun olmasını istiyorum ve ailende bunu duysun istedim bugün.

Nihat o sevinçle ayağa kalkarak benide kaldırdı ve kucakladı. Sevgiyle sarmıştı beni ve öpüp kokluyordu resmen. Ailesinin yanında olunca utanmıştım çok.

- Ni.nihat! Dur, dur deli adam napıyorsun, annenlerin yanında.

- Ne yapacağım yahu! Mustakbel eşimi kucaklıyorum. Ne varmış bunda!

- Sarılın kızım, mutluluğunuza hiç birşeyin engel olmasına izin vermeyin.

Kendimize gelmemiz biraz zaman almış ve tekrar oturmuştuk yerimize. Kendimi bu düşüncelerden kurtarmış olmak ve mutluluğumuza doğru bir adım atmış olmak beni biraz hafifletmişti doğrusu. Figen abla birer kahve daha yapıp getirmişti. Kahvelerimizi alırken bahçe kapısı açıldı ve içeriye Engin girdi. İşte curcuna başlıyordu yine. Nihat hemen kalkıp bu mutlu gününü abisiyle paylaştı.

- Hoşgeldin yahu, gel gel!

- Ne o lan, uçuyorsun sanki!

- Gel abi gel, haberlerimiz var sana.

Nihat gülüyor, Annesi ve ben endişemizi gizlemeye çalışıyor, Engin şerefsizi ise neler olduğuna bir anlam vermenin yolunu arıyordu. Nihat anlam vermesine yardım edercesine sözüne başladı:

- Abi, nişanımız var kısa zamanda, sonra da hemen evleniyoruz Nurgül'le.

Enginin gözleri yine başka bakmıştı. Donup kalacak gibiydi ancak bunu kardeşinin önünde yapamazdı. Kardeşine ''Olmaz, yıllardır onu ben seviyorum. Sevdiğim halde erkeklerin altına atan bir orospu çocuğuyum ben. O kadar yüzsüzüm ki hala sevdiğin kadını rahat bırakmıyorum.'' diyecek kadar adinin teki değildi sanırım.

- Hııı...Sevindim yahu, siz mutlu olun bizde oluruz. Değil mi anne?

Pası Nazan teyzeye atmıştı şerefsiz. Nazan teyze içyüzümüzü bildiği için, tedirgin ama sessiz bir şekilde cevap verdi.

- Eh, tabiki yavrum. Kardeşinin mutluluğu senin olduğu kadar hepimizin mutluluğu.

Neden sonra Engin ayağa kalkarak bana yaklaştı ve elini uzatıp söze girdi:

- Tebrik ederim yenge, mutluluklar dilerim.

Bu esnada yanaktan öpüştük Engin ile. Kulağıma şunları fısıldadı:

- Hep mutlu ol, ancak olamayacaksın Nurgül.

Endişelenmemiştim bile bu sözlerine. Neyi kastediyorsa kuru sıkıydı sözleri benim için. Sahte bir şekilde tebessüm ederek cevap verdim kulağına.

- Korkmuyorum

Ve ardından yüksek sesle, herkesin duyması gereken cevabımı verdim.

- Teşekkür ederim Engin, en kısa sürede senin de mutlu gününü görmeyi dileriz.

- Öyle olacak gibi zaten.

Bu sözü kafama takılmıştı işte. Neyi kastediyordu ''Öyle olacak derken'' , neydi ima ettiği şey? Ben bu şerefsizin sözleri üzerine mutluluklarımı içime gömüp, huzursuzluklarla mı yaşacaktım hep? Asla buna müsaade etmezdim ve bunun için bedenen ve ruhen hazırdım artık. Kararlıydım, birşey yapamayacağını bildiğim halde, yapacak dahi olsa kardeşi ile, isteyerek severek evlenecektim. Hem de en kısa sürede!