Selim

Bölüm - 11

Neşe aynada ki yansımasına bakınca, memnun bir şekilde gülümsedi. Bunu kabul etmek istemese de onların işinde görsellik fazlasıyla önemliydi. Aslında Neşe için de önemliydi ama görsellikten daha ağır basan şeylerde vardı. Mesela aile yapısı, eğitim, konuşması... Bunlar görsellikten daha önde gelirdi kadın için. Sonuçta en çirkin denilen insan bile güzel bir giyimle fazlasıyla iyi bir hale gelebilirdi. Çalan telefonu ile düşüncelerinden sıyrıldı. Yatağın üzerinde olan telefonunu eline aldığında babasının aradığını gördü.

"Efendim."

"Ne yapıyorsun kızım?"

"Akşam yemeği için hazırlanıyorum baba."

"Bir sorun yok değil mi?"

Genç kadın derin bir nefes aldı. Babasının onu denetlemesi fazlasıyla sinirine dokunuyordu.

"Ne gibi bir sorun?"

"Selim Bey ile alakalı."

"Baba önemli bir iş için buradayız. Kişisel meselelerimi iş hayatıma yansıtacak değilim."

"Sana güveniyorum Neşe."

"Baba başka bir şey yoksa kapatıyorum ben."

"Peki, kızım peki. Kızma hemen. Dikkat et kendine."

"Sende baba," dedikten sonra telefonu kapattı ve tekrar aynada ki yerine aldı. Kırmızı rujunu dudaklarında gezdirirken biraz daha iyi hissetmeye başlamıştı kendini. Üzerinde siyah askılı ve dizlerine kadar olan bir elbise vardı. Tüm vücut hatlarını gösteren bu elbiseyi pek sevmezdi aslında ama bugün giymek istemişti. Aslında bu toplantıya geleceğini öğrendiğinden itibaren giymek istediği tek elbiseydi. Kalın askıları omuzlarında fazlasıyla şık bir görünüm oluştururken, göğsünde ki açıklık biraz çekinmesine neden olmuştu fakat yine de cesaretini kaybetmeyerek bu elbisede karar kıldı. Saçlarını ensesinde sıkı bir topuz yaptıktan sonra, çantasını ve telefonunu alarak odasından çıktı.

Odadan çıktığında karşısında Selim'i görmeyi hiç beklemiyordu. Siyah topuklu ayakkabılarının üzerinde zorlukla durarak adamı inceledi. Selim için hazırlattığı siyah takım tam anlamıyla adama muhteşem olmuştu. Bu adamın geçmişini bilmese bu manzara karşısında etkilenebilirdi bile. Fakat bu adamın geçmişini ve gerçek kişiliğini fazlasıyla iyi biliyordu.

Arada garip bir sessizlik oluşmuştu. Adamın bakışlarının vücudunda dolaştığını hissediyordu ve bu durum ona garip bir haz yaşatıyordu. Normal şartlarda bu durumlarda sapık diye tepki göstermesi gerekirken şimdi bu durumdan memnun gibiydi. Kendini bir an önce toplaması gerekti. Bu davranışlar ona ait olamazdı.

Ciğerlerine güçlü bir nefes çekerek bakışlarını direk Selim'in gözlerine sabitledi. "İncelemeniz bittiyse gidelim mi?" diye sordu sesinde hafif bir alayla.

Selim'in bakışları vücudundan gözlerine kayınca garip bir şekilde birkaç adım geri çekilmek istedi. Adam ilk defa bu kadar sert bakıyordu ona. O her zaman ki alay dolu ifadesi ne gözlerinde ne de çehresinde vardı.

"İş toplantısına gittiğimizi sanıyordum."

"İş toplantısına gidiyoruz zaten Selim Bey."

"Öyle mi? Toplantı konumuz da senin vücut hatların mı?"

"Ne? Ne saçmalıyorsunuz siz?"

"Gittiğimiz yerin farkında olarak giyinmen gerekmez miydi?"

Neşe artık sinirden titreme evresine geçmişti. Bu adam kimdi de ona böylesine pervasızca hakaret etme hakkını kendinde buluyordu.