Bir Ömür Sev Beni

19.BÖLÜM "Kalpsiz"

Bu bölümü bitanecik'im zeynepipek123 e ithaf ediyorum. Seni seviyorum kuzum 😍😚

Multi:kapaklar
Dostlar, kitabımızın kapağı hangisi olsun? Beğendiğinizin numarasını yoruma yazın lütfen. 😊

Kalpsiz...

Sabah gözlerimi Nisa'nın seslenmeleri ile açtım. Gözlerine baktığımda kıp kırmızıydı. Dün eve geldiğimde de gözleri kızarık ve ıslaktı. İkimizde kötü olsakta birbirimizin halini soramamıştık. Sakince yerimde doğrulup Nisa'yı kolundan tutarak yatağa oturttum. Nisa bana sorar gözlerle bakarken hızla ona sarıldım ve sormamı beklediği soruyu sordum.
"Ne oldu kuzum?"diye. Kafasını iki yana salladı.

"Yok bir şey."dedi. Bıkkınca bir nefes bırakıp kollarımı sıkılaştırdım.

"Var işte bi şey bitanem. Uğraştırma beni de söyle."dedim yine sakince. Sinirlerim alınmış gibiydi adeta. Kollarımdaki Nisa, birden ağlamaya başladı. İlk önce şaşırsamda durup sakinleşmesini bekledim.

Yaklaşık bir 10 dakika sonra Nisa'nın hıçkırıkları sessiz iç çekişlere dönüştü. Kafasını bana doğru çevirip baktığında sorar gözlerle baktım.

"Gali-i-b-ba, ben abinden hoşlanmıyorum."dedi ve büyük bir hüzünle devam etti. "Ona aşığım."
Bunu zaten biliyordum. İnsan hoşlandığı çocuk için ağlamazdı. Nisa gibi duygusal bir insan bile olsa, çok takmazdı. Ama Nisa, abimden hoşlandığını anlatırken bile göz yaşlarını inci misali dökmüştü. Arkadaşımı tanıyordum ve onun şimdiki ağlayışının sebebi de bu değildi.

"Nisa, hadi anlat kuzum. Anlat ki rahatla."dedim ve Nisa anlatmaya başladı.
Benim bilgisayarımı açtığını, sosyal medya hesabımın açık olduğunu ve o mesajı v.s. ayrıntılıca anlattı. Saçlarını okşayarak onu teselli ettim.

"Canım, abim eğer bu kızdan hoşlansa emin ol onunla bu kadar konuşamaz. O bu kıza karşı bir şey hissetmediğinden bu kadar rahat konuşabiliyor. Tamam. Konuşmasa iyi ama bu konular da senin kadar dikkatli değil."diye onu rahatlatmaya çalıştım. Kafasını iki yana salladı.

"Neyse şimdi beni boşver. Sen anlat bakalım."dedi ve masum bir bakış attı.

"Ne anlatayıım?"diyerek bilmezden geldim. Gözlerini devirip belimi cimcikledi.

"Ahhh. Napıyosun kızım yaa?"diye yakındım.

"Anlat çabuk, döverim."diyerek sağ elini kaldırdı. Benim de birilerine anlatmaya ihtiyacım olduğundan sakince konuya girdim.

"Hani şu bay kereste var ya, Kerim..."diye başlayarak bütün duygularımı ve az da olsa yaşanılanları anlattım.

***

Öğlene kadar o yatağın üstünde oturmuştuk. Nisa anlatmış ben dinlemiştim, ben anlatmıştım Nisa dinlemişti. Bu beni o kadar rahatlatmıştı ki kuş gibi hafiflemiştim. Hala üzgündüm ama en azından bu durumu biriyle paylaşmak iyi hissettirmişti. Nisa her ne kadar ona daha önce anlatmadığım için kızsa da pek üstüme gelmek istememişti.
Öğlen ezanı okununca kahvaltımızı yapıp namazımızı kılmıştık ve kafa dağıtmak için dışarı çıkmaya karar vermiştik. İkimizde odalarımıza girip üzerimize bir şeyler geçirmiş ve feracelerimizide giymiştik. Aşağı inip arabaya atladık ve ben arabayı şu 2-3 ay içersinde üniversitedeki arkadaşlarımızla bir kaç defa gittiğimiz kafe'ye sürdüm.
Yaklaşık bir 20 dakikaa sonra kafe'ye gelmiştik. Araba'yı park ettim ve indik. Kafe'nin kapısından içeri girdiğimizde etrafı inceledim. En son geldiğimizle aynıydı. Yerler buz mavisi tonunda, duvarlar kırık beyaz ve mavi, masa örtüleri ise beyazdı. Kafenin bütün masalar tarafından görülen bir köşesinde sahne vardı ve canlı müzik yapılıyordu. Duvarın bir tanesi de boydan boya kütüphane'ydi ve daha önce incelwmiş bir insan olarak, çok güzel kitaplar vardı.