Bir Ömür Sev Beni

37.BÖLÜM "Görüşme"

💝Selamun Aleyküm Cancağızlarım,💝

😊Hayırlı Cumalar...😊

💦Bölüm geciktiği için çok özür dilerim. Bu aralar biraz yoğunum.💦

🎈Umarım bölümü beğenirsiniz...🎈

💨"Keyifli Okumalar"💨

Görüşme...

"Ravza, sakin olur musun?"diye tısladı Nisacım. Tabii benim yerimde olan kendisi değildi, bana sakin olmamı söylemek kolaydı. Ne olduğunu merak ediyorsunuz değil mi?

Bende öyle(!)

Kerimi kapının önünde gördükten sonra hızla mutfağa girmiş ve kapısını kapatmıştım. Onlar da salona girmişti. Daha sonra Nisa ile bayanlara 'hoş geldin' demek için çıkmıştık. Kerim, Emre abi ve onun ailesiyle gelmişti. Tabii birde Leyla. (23.Bölüm-Ravza ile Kerimin düğününde karşılaştığı Emre ve Leyla. Umarım açıklayıcı olmuştur.)
Şuan ise Nisa ve ben mutfakta oturuyor, durum değerlendirmesi yapmaya çalışıyorduk.

"Ya Nisa! Nasıl Sakin olayım. Kerim bize geldi ya, bize geldi."dedim heyecanla. Sevgili arkadaşım abartılıca gözlerini devirerek konuştu.

"Kerim daha önce de size gelmişti zaten Ravza. Normal bir misafirlik işte. seni istemeye gelmişler gibi davranma kuzum." Allah'ım, birde beni istemeye gelseler, heralde heyecandan şuracıkta bayılırdım. Beni umursamayan arkadaşıma göz devirip başımı masaya yasladım. Gözlerimi ocakta ki çaydanlığa çevirdim. Çayın kaynamasını bekliyordum. Çay kaynayınca demleyecek ve yaptığımız kurabiyelerle servis edecektim. Mutfağın kapısı açıldı ve Leyla yavaşça içeri süzüldü. Gülümseyip ayağa kalktım ve sandalyemi işaret ettim.

"Gel Leyla, otur."diye mırıldandım. Leyla kocaman gülümsedi ve gözlerime dikkatle bakmaya başladı. Daha sonra da sandalyeye oturdu. Nisa ve Leyla sohbet ederken Leyla aniden bana döndü.

"Heyecanlı mısın?"diye sordu. Gözlerimi kırpıştırarak ona bakarken, nezaketen gülümsemeye çalıştım. Nereden anlatmıştı? Kerimi sevdiğimi biliyor muydu? Biliyorsa ona kim söylemişti? Nisa? Daha fazla boş boş bakmamak için yutkunarak konuşmaya çalıştım.

"Neden sordun?"dedim sakin kalmaya çalışarak. Bakışlarımı Nisaya çevirip soru dolu bir bakış attım. Başını iki yana sallayıp, kaşlarını kaldırdı. Bu 'Ben söylemedim' demekti, sanırım. Leyla hala anlamaz bakışlarla yüzüme bakıyordu.

"Ne demek neden sordun? Heyecanlı değil misin? Nasıl olmazsın?"diye hararetle konuştu. Ne oluyordu ya hu?

"Ya heyecanlı olduğumu sana düşündüren ne? Onu soruyorum."diye çemkirdim. Birden irkilip o da bana çemkirdi.

"Kızım ne saçmalıyorsun sen? İnsan görüşmesi olduğunda, heyecanlanmaz mı?"

Görüşmesi olduğund...

Bacaklarımın dermanı kesilirken sandalyeyi çekip oturdum.

Ben ve Kerim mi görüşecektik?

Ben neden bilmiyordum?

Annem bana neden söylememişti?

Bu ne saçmalıktı?

Ben daha kendimi toparlayamadan kapı sertçe açıldı ve annem içeri girdi. Benim öylece oturduğumu görünce sinirle bakıp yanıma ilerledi.

"Ravza! Sen hala oturuyor musun? Kalk çayları servis et."diye çemkirdi. Daha sonra Leylanın da boş bakışlarını görmüş olmakı ki, ona bakarak devam etti. "Leyla, söylemedin mi Ravzaya? Kızım ben Ravza akşama kadar aptal aşık gibi gezmesin diye söylemedim. Sen söyleseydin."dedi. Derin bir nefes alıp ayağa kalktım. Jetonum daha yeni düşüyordu. Kerim beni istemeye geliyordu.