Bir Ömür Sev Beni

49.Bölüm "Evlilik Konusu"

Evlilik Konusu...

Dersin bitti mi?"diye soran Nisa'ya bakıp olumlu anlamda başımı salladım. Okuldaydık ve benim derslerim bitmişti. Nisa'nın dersten çıkmasını beklerken bir kahve içmeye karar vermiştim ve tevafuk onu burada bulmuştum. Masaya onun karşısına otururken bir yandan da konuşuyordum.

"Ya senin?"diye sordum. Başını iki yana salladı.

"Bir dersim daha var,maalesef."dedi.

"Tamam ben seni beklerim sonra da beraber eve gideriz."dedim. Sonrasında biraz daha oturduk ve Nisa dersine gitti. Bende çantamdan kitaplarımı çıkartıp ders çalışmaya başladım.

Kısa bir süre çalışmıştım ki telfonum çaldı. Masanın üzerinden alıp kimin aradığına baktım ve annemin aradığını görünce gülümseyerek açtım.

"Efendim anne?"

"Selamun Aleyküm yavrum. Ne yapıyorsun?"diye sordu.

"Aleyküm Selam annem, iyiyim sen ne yapıyorsun?"diye cevap verdim. Benim cevabımdan sonra annem konuşmaya devam etti.

"Ravza senin bana anlattıklarını bende babana anlattım. Hem seni görmek, hem de yüz yüze konuşmak için oraya geliyoruz kızım."dediğinde şaşırsamda renk vermemeye çalışarak beni görecekmiş gibi başımı salladım.

"Buyrun gelin anne. Ne zaman geleceksiniz?"diye sordum. Annem;

"Yarın geleceğiz Allah nasip ederse."dedi ve sonrasında bir birimize veda ederek telefonu kapattık.

Kerimle konuştuktan sonra eve gelmiş ve annemi arayarak olanlardan bahsetmiştim.

Annem, beklediğimin aksine Kerim'e kızmak yerine barışmamıza sevindiğini söylemişti. Nikah tarihini almayı düşündüğümüzü söylediğimde de bunları yüz yüze konuşmamızın daha doğru olacağını ve bunu babamla konuşacağını belirtmişti. Daha fazla düşünmeyi reddedip telefonu elimden bırakmadan Kerim'e mesaj attım.

Gönderilen: Gönlümün Yarası

"Selamun Aleyküm Kerim. Müsait misin?"

Yazıp gönderdim. Çok geçmeden telefonumun ekranı gelen bildirimle aydınlandı.

Gönderen: Gönlümün Yarası

"Aleyküm Selam Canımın içi. Ben sana hep müsaitim."

Gelen mesajı okudum ve gülümseyerek Kerim'i aradım.

Gönlümün Yarası Aranıyor...

"Ravza'm..."diye mırıldanıp derince iç çeken Kerim bakışlarımı masaya indirmeme sebep oldu. Yanımda yokken bile beni utandırıp heyecanlandırabiliyordu. Öyle bir söyleyişi vardı ki yüreğinden geldiğini hissederdiniz.

"Efendim?"diye tıpkı onun gibi mırıldandım.

"Adını söylemek hoşuma gidiyor, Ravza."deyip erkekçe kıkırdadığında dudaklarımın kıvrılmasına mani olamadım.

"Kerim...Gönlümün yarası sana bir haberim var."dedim. Derin bir nefes alıp of'larcasına bıraktı.

"Söyle bakalım. Hayır olur inşallah."dedi. Hafifçe gülümseyip cevap verdim.

"Yarın annem ve babam geliyor. Evliliğimiz hakkında konuşmak için."dedim.

"Hayır mı? Şer mi? olduğunu yarın anlayacağız yani?"dedi hafifçe gülerek ama tedirgindi. Sesi korkusunu ele veriyordu. Sanırım annemlerin onay vermemesinden korkuyordu.