Bir Ömür Sev Beni

31.BÖLÜM "Mesaj"

Selamun aleyküm, Öncelikle vote ve yorumlarınız için çok teşekkür ederim. Beni havalara uçuruyorsunuz dostlarım...
☟☟☟☟☟☟☟☟
Multi: BAŞ KARAKTERLERİMİZ
Ravza, Kerim, Nisa ve Mustafa. Sizin isteğiniz üzerine Nisa karakteri değişti.

Mesaj...

"Selamun Aleyküm efendim. Ben ablama bakmıştım."diyen Kerime ve sonra da Kerime bakarken gözleri parlayan anneme baktım. Ne oluyordu bu kadına ya hu? Gözlerim ikisi arasında gidip gelirken annemde durdu.

"Aaa Kerim oğlum. Yoksa sen Aslı kızımın kardeşi misin?"diye sevecenlikle sordu. Kerim gülümseyip başını salladı.

"Evet efendim."dedi Kerim. Annem kocaman gülümsedi.

"Ayy oğlum sen kapıda kaldın. Gel içeri."diye şakıdı. O anda kerimin gözlerinin parladığını ve ağzının neredeyse kulaklarına vardığını gördüm.

"Yok efendim ben ablamı ve Merti alıp gideyim. Size rahatsızlık vermeyelim."dedi Kerim.

"Aaa ayıp ettin evladım. Hiç olur mu öyle şey? Bak bizde su böreği yaptık Ayşe teyzenle. Vallahi yemeden bırakmam."dedi annem yalandan bir kaş çatmayla. Kerimin Ayşe teyzeyi tanımadığını bilsem de, çok takılmadım. En sonunda Kerim annemin ısrarlarına dayanamayıp içeri girdi. Kapının önünde boş boş dikildiğimi, Kerim bana çaktırmadan göz kırpınca anladım. Resmi olmasını umduğum bir ses tonuyla konuştum.

"Hoş geldin, Kerim."

"Hoş buldum, Ravza."dedi. İkimizin de yüzünde kocaman bir sırıtma oluşmuştu. Sırıtmamı saklamaya çalışarak salona girdim. Bizimkiler masada oturuyorlardı ve annem durmaksızın konuşuyordu. Gözlerim Nisayı aradığında mutfak kapısından bana baktığını gördüm. İçeri girmeden mutfağa girdim. Nisa karşıma geçip yüzündeki gülümsemeyle konuştu.

"Orada Kerimle oturmamız uygun olmaz diye annemler beni buraya şutladı. Ravzayı da çağır, beraber burada yapın kahvaltınızı dedi çaktırmadan. Aynı sofrada olmasanız da, aynı çatı altındasınız kız."diyerek güldü. Onun bu çok konuşkan haline güldüm.

"İyi olmuş burada yiyeceğimiz. Ayrıca çeneni kapat."dedim şakayla. Nisa 'hıh'layarak küçük mutfak masasında ki sandalyeyi çekti ve oturdu. Bende beklemeden oturdum. Elime bir dilim su böreği alırken, düşüncelerim yine Kerim istilasına uğramıştı.

*****

Yemekler yenmiş ve herkes salonda ki koltuklara geçmişti. Bizde Nisa ile hızlıca masadakileri mutfağa taşıyıp toplamaya başladık. Aslı abla yardım teklif etse de onu içeri göndermiştik. Küçük Mert, yani benim yakışıklım ise mutfak masasının üzerinde oturmuş Nisa ve bana sorular soruyordu. İşlerimiz bittiğinde Nisa Mert'i de alarak salona gitti. Oyalanabildiğim kadar oyalandım. Sonunda sıkıldığımda bende salona girmek üzere mutfaktan çıktım. Salonun kapısından içeri baktığımda Mert annesinin kucağındayken Nisa koridorda telefonla konuşuyordu. Onlara takılmadan içeri gireceğim sırada Kerim ayağa kalktı. Annemlere "Bana müsade artık" gibi şeyler söyleyerek dış kapıya yöneldi. Bende nezaketen -tamamen isteyerek- onların yanına ilerledim. Aslı ablada gitmek istemiş fakat annemler ısrar etmişti. Kerim ayakkabılarını giyip kapıdan çıkarken ben annem ve Ayşe teyzenin arkasında, başım yere eğik şekilde bekliyordum. Kerim bize bakarak konuştu.

"Her şey için teşekkürler efendim. Allaha ımarladık."dedi gülümseyerek. Kendime engel olamayarak gülümsedim. Annem başını salladı.

"Ne demek evladım. Allaha emanet."dedi. Kerim gülümseyerek başını salladı ve arkasını dönüp merdivenlerden inmeye başladı. Annem kapıyı kapatıp bana döndü. Ayşe teyze çoktan içeri girmişti.