Bir Ömür Sev Beni

39.BÖLÜM "Ağır Sözler"

Selamun aleyküm okurcanlarım...

Beni özlediniz mi?

Ben sizi çok ama çooook özledim.

1 yıl sonra tekrar buradayım ve Allah nasib ederse gitmeyi de düşünmüyorum...😊

Beni yalnız bırakmayacağınızı umarak, devam edeceğim inşallah...😉

Haydi okuyalım😎😊😍

Hepinizi seviyorum😍😚😊
🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹

Ağır Sözler...

"Hadi Anneannemgile gidelim Ravza yenge." Diyen Mertle ne yapacağımı şaşırdım. Kerim hınzırca bana bakarken gözlerimi tekrar Merte çevirdim. Muhtemelen yenge demesini Kerim sağlamıştı.

Aslı abla da yanıma gelip koluma girdi ve beraber eve ilerlemeye başladık. O sırada arkamızdan gelen Engin abinin sesiyle hepimiz ona hak verdik.

"Gazamız mübarek olsun gençler..."
...

Engin abinin sözlerine gülerek kapıya geldik. Tedirgince Aslı ablaya bakıp aldığım nefesi bıraktım. Aslı abla bana güven verici bir gülümseme gönderip Kerimin kolunu dürttü.

"Hadisene kardeşim. Çal şu kapıyı."dedi. Kerim ablasına bakıp gözlerini devirdi ve sessizce 'Besmele' çekerek zile bastı. Kısa süre sonra kapı, üzerinde klasik hizmetçi kıyafeti olan bir bayan tarafından açıldı. İlk önce hepimize şaşkınca baksada daha sonra kapıyı sonuna kadar açtı.

"Buyrun efendim. Geçin lütfen."diyerek geriye çekildi. Engin abi ve ben ayakkabımızı çıkartmak üzere yere eğildik. Tam ayakkabımın bağcığına uzanmıştım ki Aslı abla benim kolumdan, gördüğüm kadarıyla Kerim de Engin abinin kolundan tutup kaldırdı. Aslı abla bana mahçupca bakıp konuştu.

"Annemler evde ayakkabı giyiyorlar, çıkartmanıza gerek yok."dedi. Kısa bir an Kerim ve Engin abiye bakıp başımı salladım. Engin abinin şaşkın yüzünden de anladığım kadarıyla o da bu eve ilk defa geliyordu.

Kapıda daha fazla oyalanmadan içeri girdik ve salon olduğunu tahmin ettiğim yere geçtik. Önde Aslı abla ve Engin abi girip çift kişilik koltuğa oturdular. Arkalarından ise ben ve Kerim girip tek kişilik birer koltuğa oturduk. Kapıyı açan yardımcı salona gelip bir isteğimiz olup olmadığını sordu. Hepimiz olumsuz yanıt verince gülümseyerek salondan çıktı. Sessizce beklerken kulağıma gelen topuk sesleriyle başımı usulca kaldırdım. Kerimin annesi Canan hanım tam karşımda ki koltuğa oturmuş ve pür dikkat bize bakmaya başlamıştı. Engin abiye ve bana olan tiksinen bakışlarından anladığım kadarıyla hedef tahtası bizdik.
Canan hanım oldukça alaycı bir tavırla Engin abiye ve Aslı ablaya bakıyordu.

"Ooo çok sevgili kızım da gelmiş evime, üstelik peşine o çok gururlu(!) Kocasını takarak."diyerek resmen savaş başlattı. Aslı abla sertçe bakıp;

"Anne!"diyerek uyarmaya çalıştı. Canan hanımın alaycı bakışları yerini ciddiyete bırakırken derin bir nefes aldı.

"Neden geldiniz?"Canan hanımın 'pat' diye sorduğu soruyla Aslı ablayla aramızda ufak bir bakışma geçti. Bir insan memnuniyetsizliğini ancak bu kadar bariz belli edebilirdi.
Onun bu davranışlarından rahatsız olsam da Kerim için katlanacaktım. Ben düşüncelere dalmışken Kerim de annesine cevap veriyordu.

"Anne, biz Ravzayla sözlendik ve ben onu seninle tanışmaya getirdim. İzin verirseniz bir elinizi öpmek istiyoruz."diye ılımlıca konuştu. Onun sözleri üzerine gözlerim sağ yüzük parmağımda ki zarif yüzüğe kaydı. Klasik olan alyanslardan dı ama tek farkı, elimin üst kısmına gelen yerde "K" harfinin olmasıydı. Keriminkinde ise benim baş harfim vardı. Dikkatli bakmayınca belli olmuyor ve zarif bir işleme gibi duruyordu. Canan hanımın Kerime verdiği cevapla düşüncelerimden sıyrılıp kafamı kaldırdım.