Bir Ömür Sev Beni

33.BÖLÜM "Vazgeçmeyeceğim"

♥Bölümleri Nasıl Buluyorsunuz Cancağızlarım?♥

Galiba ben biraz sıkılmaya başladım.

Ne zaman olur bilmiyorum ama aklımda final şekillendi.

Sizce final zamanı geldi mi?

👇👇👇👇👇👇👇👇👇👇

Vazgeçmeyeceğim...

Annemi evden aldıktan sonra sahilde ki bir kafeye gelmiş ve annemle karşılıklı oturmuştuk. Annem merakla bana bakarken ne diyeceğimi bilemiyordum. Bu yüzden en iyisinin direkt söylemek olduğunu düşünerek derin bir nefes aldım.

"Anne şimdi sana anlatacağım ama sakin olacaksın. Tamam mı?"diye sordum. Direkt söyleyeceğim demiştim değil mi? Boşversene.

"Tamam annem."diye sakince konuştu anneciğim. Bu kadının soğuk kanlı hallerine hayrandım ama az sonra söyleyeceklerimden sonra bu kadar sakin olabilir miydi? Orası şüpheli.

"Anne...Şey ben..."diye kekelerken annem sabredemeyerek konuştu.

"Hadisene Ravza."dedi. Tekrar derin bir nefes aldım ve baştan başlayarak anlatmaya başladım. Anlatmayı bitirdiğimde korkarak annemin tepkisine baktım. Şaşırtıcı derecede sakindi. Hem ben anlatırken de sakinliğini hiç bozmamıştı.

"Anne? Şaşırmadın mı?"diye sordum safça bakarak. Başını iki yana sallayıp nefesini havaya saldı ve elimi tuttu.

"Şaşırmadım kuzum. Zaten bir şeyler olduğunu anlamıştım, senin anlatmanı bekledim."dedi. Onun yüzünde olmasını beklediğim şaşkın ifade, benim yüzümde olurken telaşla konuşmaya çalıştım.

"Anne bak ben kötü bir şey yapmadım."dedim. Annem başını olumlu yönde sallayıp gülümsedi.

"Senin kötü bir şey yapmayacağını zaten biliyorum kızım. Senden tek istediğim günaha girmemen."demişti. Ben annemin söylediklerini düşünürken aklıma bir şey dank etmişti. ANNEM NASIL ANLAMIŞTI?

"Anne sen...Nasıl anladın?"diye sordum safça. Bunun üzerine ise annem o meşhur repliği söyledi.

"Ben anneyim, anlarım."

Babama kimseye gönlümü kaptırmayacağım diye söz vermiştim ama, kaptırmıştım. Üstelik bunu bir de annem anlatmıştım. Aşk bana sözümü tutturmamıştı...

Konuşmamızdan sonra birer kahve içip eve gelmiştik. Namazlarımızı da kılıp yemek yemiştik. Nihayet akşam olduğunda annem benimle uyumak istediğini söyleyerek beni odaya soktu. Üzerimde zaten gecelikler olduğu için direkt gidip yatağa oturdum. Ben arkamı dönünce annem de hemen üzerine geceliklerini giymiş ve yanıma gelmişti. Yanıma oturup bir şey söylemeden ellerini dizlerine vurdu. Onun başlattığı bu sessizliği sürdürerek dizlerine yattım.

"Sıkma kendini."diye mırıldanır mırıldanmaz göz yaşlarımı burakmıştım. Annemin tepkisi beni korkutmuştu ve bir de babama verdiğim söz vardı. Bütün bunlar vücudumun gerilmesine, yüreğimin burkulmasına neden olmuştu. Muhtemelen Kerim bu gün babama verdiğim sözü öğrenmişti. Ne tepki verecekti acaba?
Gözlerimden yaşlar akmaya devam ederken annem bir türkü mırıldanmaya başladı. Bir yandan da saçlarımı okşayarak beni sakinleştiriyordu.

Bir fırtına tuttu bizi,

Deryaya kardı.

Bu bizim kavuşmalarımız, a yarim.