Suddenly || Styles

0.1

Adeline: Yazdıkların çok güzel,  çok hoş ama dostum, üzücü bir haberim var.  Ben yazdığını düşündüğün kişi değilim. 

Bilinmeyen Numara: Cevap verdin.

Bilinmeyen Numara: Tanrım, cevap verdin!

Bilinmeyen Numara: Hemen engeleyeceğini düşünmüştüm. 

Bilinmeyen Numara: Şuan ne denli sırıttığımı  tahmin edemezsin. 

Adaline: Hey,  sakin ol. Büyük ihtimalle yanlış numaraya attın. 

Adaline: Sandığın kişi değilim. 

Bilinmeyen Numara: Hayır,  hayır. 

Bilinmeyen Numara: Adeline Shining.

Bilinmeyen Numara: Tamda istediğim kişi. 

Adaline: Kimsin?

Adaline: Numaramı nerden buldun?

Bilinmeyen Numara: Üzgünüm,  bu sorulara cevap veremem. 

Adaline: Sen bilirsin. Engellemeden önce kim olduğunu öğrenmek istemiştim sadece. 

Bilinmeyen Numara:  Ne?! 

Bilinmeyen Numara: Dur,  sakın engelleme.

Bilinmeyen Numara: Adeline,  lütfen. 

Adaline: Sana inanmamı bekleme benden.

Adaline: Eğleneceni böldüğüm için üzgünüm diyemeyeceğim.

Adaline: görüşmemek üzere Bilinmeyen numara. 

Telefonu elimden bıraktığımda kafamı yanımda oturan Ric'e çevirdim. Arkadaşlarıyla sohbet ediyordu her zaman ki sevimliliğiyle.

Benim ona baktığımı anlayınca konuşmasını kesip bana döndü.

"Güzel kestin Ad." Yanağında ki gamzeyi belli edercesine gülümsedi. 

Ağzımı açıp cevap vereceğim sırasında kantine büyük bir gürültü koptu. Korkudan yerimden sıçrarken bakışlarım gürültünün kaynağına gitti. 

Harry Styles oturdukları masayı hırsını alamamışcasına tekmeliyordu.  Bakışlarım üzerindeyken öfkeyle soluyup,  mırıldandım. "Sorunu ne bunun?" 

Ben kendi dediğimi bile duyamazken birden Harry'nin bakşıları beni duyarmış gibi gözlerimi buldu. 

Gözlerini gözlerimden çekmeden bakınca öfkeli bir şekilde  bakışlarımı çevirdim. Kimse onunla bakışmamı bekleyemezdi.  Tanrı'm o Harry Styles'dı ve  belkide bu hayata en nefret ettiğim kişi oydu.