Suddenly || Styles

1.6

"Bildiğiniz üzere bir ay bir hafta sonra bir yarışma var. Ve bu yarışma için başta Harry ve Adeline'i düşünüyordum." Bayan Suzie'nin gözleri benim ve Harry'nin üzeri de dolandı. Bu yerimden rahatsızca kıpırdanmama sebep verdi. Sonra devam etti: "Onları sahnede herkese tatlı, romantik kalpleri çelen bir çift olarak göstermek istiyordum ama-" lafının devamını getiremedi çünkü tatlı, romantik çift lafını duyduktan sonra o anki şaşkınlıkla tükürüğüm boğazımda kaldığı için sayısız kez öksürmeye başladım. Öksürüklerimle boğuşurken önüme uzatılmış şişeden yudum yudum su içmeye çalışrak boğazımı yumaşattım. Kendime gelmeye başladığımda Bayan Suzie'nin bana endişeyle bakan yüzüyle karşılaştım.

"İyi misin, canım?" Yüzümü buruştururken kafamı olumlu anlamda salladım ve tekrar yüzümü buruşturdum. Romantik çiftte neyin nesiydi? Lanet olası Glee dizisinde değildik. Ayaklarım sinirle sallanırken, kaşlarımı çatmış Bayan Suzie'ye bakıyordum. Bir insanın olmayan morali daha da fazla nasıl bozulur başlıklı bir metinin yazarı gibi kendinden emin tavırla karşıma geçmiş ve birde iyi olduğumu soruyordu. Nasıl iyi olabilirdim? Ben ve Harry'i o konumda nasıl düşünebilirdi? Ben ve Harry? Romantiklik? Birisi bize 10 kilometre öteden de baksa da 1santimetre dibimizden de baksa yine bizim romantik bir çift gibi gözükmeyeceğimizi anlardı. Hatta kör bile anlardı ama bu sürekli hayal dünyasında dolaşan kadının ben ve Harry hakkında göz önünde olan bir gerçeği görememesi akıl sınırlarının aslında sınırları olmadığını gösteriyordu.

Sinirle ayağımı sallamaya devam ederken üzerimde yeşil gözlerin ağırlığını hissetmemle kafamı Harry'e çevirdim. Bana değil aslında sinrile salanan ayağıma bakıyordu ve böylece Bayan Suzie'nin mantık ötesi fikrine ne denli sinirlendiğimi anlamış oldu. Ona baktığımı anlayınca bakışlarını hızla önüne döndürdü. Kafamı ondan çevirmeden önce çene kaslarının seğirmesinden anladığım kadarıyla, o da bu fikirden hoşlanmamıştı ve sinirlenmişti.

"Evet, Adeline daha iyi olduğunu düşünüyorum ve devam ediyorum. Nerde kalmıştık?"

Amelia hevesle ve birazda gülürek söze girdi: "Harry ve Adeline'ni romantik tatlı bir çift olarak göstermek istiyordunuz."

Dehşetle Amelia'ya dönerken bakışları bana değil Bayan Suzie'ye dönüktü.

"Evet, önceden de dediğim gibi amacım sahnede tatlı romantik bir çift göstermekti ama bu yarışmadan gelen parayı bizim kendi okul kasamıza değil, kimsesiz çocuklar için olduğunu bilmeyen yoktur herhalde ve bende eğer kazanırsak bu paranın hangi yere gideceğini ziyaret ettim. Gençler," bakışlarını üzerimizde gezdirdi, derin bir nefes verdi, "oradaki çocuklar daha çok küçükler ve hepsinin kendi hikayeleri var. Acı hikayeler. Bu yüzden ben de diyorum ki tatlı romantik çift her zaman sevilir ama bu bir risk. Sahnede iki kişi koca 15 kişilik okul korosu yerine geçemez değil mi? Kazanmalıyız, gençler, kesin olarak. Bu yüzden ben diyorum ki arkada büyük bir müzik şöleni yaşanırken önde de tatlı çift yerine ateşler içinde yanan ve birbirne kavuşamayan insanları baktıkça heycanlandıran tiyatro ve müziği bir araya getiren bir gösteri yapalım. İtirazlar başlamadan önce kesinlikle bencil olmayın. Şahsi fikirlerinizden önce o çocukları düşünün."

Şaşkınlıkla Bayan Suzie'ye bakarken Harry konuştu: "Bahsettiğiniz ateşli, ortalığı yakıp kavuran çift ben ve " bana baktı, bakışları resmen eğlenircsineydi. "Adeline mi oluyoruz?"

Bayan Suzie kıkırdadı: "Evet Harrycim."

Çenem kasılırken kendimi sakinleştirmek için telkinlerde bulunuyordum ama boştu, bir saniye daha burada fazla dursam kendimi tutamayacağımı bildiğim için hırsla oturduğum sandalyeden kalktım ve çantamı da alıp kapıya doğru ilerledim. Kimse bu aptal yerde, düşünemeyen insanlara aynı mekanda olmamı bekleyemezdi. Arkamdan nereye, dur konulu konuşmaları önemsemeden kapıdan çıktım ve hızlı bir şekilde peşimden kapadım. Sırf konuşamıyorum diye benim onayımı almadan böyle bir şeye kalkışacaklarına inanamıyordum. Bu aptallıktı ve bu aptalıkların arasında olmak en son isteyeceğim şeydi.