Suddenly || Styles

1.4

**Merhabalar! Öncelikle şunu demek istiyorum okumalarınız ve oylarınız için çok teşekkürler. Ben bu hikayeyi yazarken amacım sadece bir şeyler yazmaktı ve sonuç olarak böyle bir şey doğdu. Aklımda uyumadan önce bu hikayenin geleceği hakkında senaryolar üretiyordum ve bu beni her seferinde yazmaya biraz daha heveslendirdi ve şimdi bin okuma sayısı olduk! Başkaları için önemsiz bir rakam olabilir ama benim için gerçekten değerli. Sizlere gerçektende teşekkür ediyorum okumalarınız ve oylarınız için ayrıca şunu eklemek istiyorum hikayemde asla oy ve yorum sınırı gelmeyecektir. Bu konu hakkı da seçiminiz tamamen sizin o anki isteğinize bağlı olmasını istiyorum. Bu yüzden gönlünüzce olsun ve daha güzel olsun. Belki okumadınız ama söylemek - en başında- iyi hissetirdi.**

Adeline: Yoksun

Adeline: Neden? 

Tereddütle yolladım. Bu mesajı Ed yerine Ric'e yollamak isterdim ama kendimi bunu yapacak kadar cesur hissetmiyordum. O gün orada Ric'in bana hangi sebeple bağırdığını bile bilmiyordum ama hiçbir sebebin beni o şekilde etkileyecek şekilde haklı olmadığının da farkındaydım. Ama yine de sadece Ric'i yanımda istiyordum. Harry'den sonra onu kaybetmeye dayanamazdım. O benim  kurtarıcım olmuştu. O kötü günlerden, onunda acısı olmasına rağmen, öncelik gösterip beni kurtarmıştı. Şimdi onu öylesine silemezdim. Sadece biraz zamana ihtiyacımız vardı ve o zaman geldiğinde aşacağımızı biliyorum. Çünkü biz her zaman aşarız. 

Elimdeki telefon titreyince mesajlara girdim. 

Ed: Var olmayı hak etmiyorum çünkü  

Kaşlarım çatıldı.  

Hızlı bir şekilde elimi tuşlarda gezdirdim.

Adeline: Neden?

Yazmasını beklerken kafamı kaldırıp etrafa baktım.  Amelia ve Max ile kantinde otuDüşüncelerden uzaklaşmak adına  ana döndüm. Üçüncü dersin teneffüsünde, kantinde oturuyorduk. Yanımda Amelia ve Max vardı. Hararetli bir şekilde bir şey hakkında konuşuyorlardı. Kafamı dağıtmak adına onlara katılmak isterdim ama daha üç gün olmuştu ve konuşmam kesinlikle yasaktı. Sıkıntıyla bir nefes verirken elimdeki telefon titredi. 

Kaşlarım çatıldı. 

Adeline: Neden?

Ed: Seni klişelere boğmak istemiyorum ama ben kötü bir adamım 

Ed: En değer verdiğim insanı kırdım

Ed: Ve bunu yaparken farkındaydım. 

Ed: Ama devam ettim

Ed: Çünkü tam bir sik kafalıyım

Ed: Adeline 

Ed: Kendimden ölesiye nefret ediyorum

Adeline: Ed

Adeline: Neden her seferinde böyle umutsuzsun?

Adeline: Dünyada senden daha kötü insanlar var

Adeline: Daha büyük suç işleyenler var

Adeline: Ama büyük ihtimal hiç kimse senin kadar suçluluk duygusu çekmiyordur

Ed: Çünkü onları hiçbirisi onun kalbini kırmadı

Adeline: Ne diyeceğimi bilemiyorum...

Ed: Bende...