Suddenly || Styles

3.0

Keyifli Okumalar...

Ne kadar süre yerde öyle uzandım bilmiyorum ama kendimi sakinleşmiş hissettim ya da öyle bir şey. Derin bir nefes verdim ve yerimden kalktım. Adımlarımı dinlenme yerlerinde duran koltuklardan birine yöneltim ve adeta kendimi oraya bıraktım.

Düşünmek istemiyordum ama imkansız gibiydi. Neden tekrar konuşmaya başlamışlardı? Barıştığımız için mi, Harry söylediği için mi? Ama bu imkansızdı çünkü Harry bugün okula gelmemişti. Ayrıca Harry'nin samimi olduğunu düşünüyordum. En başından beri bana doğru olan o nefret dolu bakışları kendi içindi ama neden kendisinden nefret ettiğini bile bilmiyordum.

Tekrar sıkıntılı bir nefes verdim. Derse girmek istemiyordum. Şuan tek yapmak istediğim Ric'in yanına gidip ona sıkıca sarılmaktı ama o dersteydi ve onu tekrardan kendi derdimle sıkmak istemiyorum.

Telefonumu cebimden çıkardım. Kapağında ben ve Ric'in sarılarak verdiği poz vardı. Fotoğaftaki halimize gülümserken mesaj kutumda mesaj geldiğini belirten simge olduğunu gördüm. Başta oporötör olduğunu düşündüm ama sabah Ed'ten gelen ve açmadığım mesaj geldi aklıma.

Mesajın üzerine tıklarken kalbimin teklediğini hissetim. Nasıl her seferinde beni böyle etkileyebiliyordu? Halbuki ben onu tanımıyordum bile. Yazdığı mesaja tekrar bakarken dudaklarım farkında olmadan yukarı doğru kalktı.

Ed: Seni seviyorum.

Parmaklarım klavye üzerinde dolandı.

Adeline: Sanırım şuan için rahatsız edebileceğim tek kişi sensin.

Derste olabilirdi ve bunu mesaj yazdıktan sonra farkettim ama Ed hızlı bir şekilde cevap verdi.

Ed: O ne demek?

Ed: Neden birini rahatsız etmeye ihtiyaç duyuyorsun?

Ed: Bir şey mi oldu?

Adeline: Bizim okulda okuduğuna emin misin?

Ed: Bu gün gelemedim ve emin ol gelmek için ne kadar çabaladığımı tahmin bile edemezsin.

Adeline: Gelmemek için güzel bir gün.

Adeline: Keşke güne başlamadan bende böyle düşünseydim.

Ed: Durum kötü sanırım.

Adeline: Tahmin bile edemezsin.

Adeline: Ve düşünebiliyor musun Ric'le buluşup her şeyi anlatıktan sonra hiç bir şey beni üzemez diyordum ama önce Amelia, sonra insanlar ve onların kapanmayan ağızları.

Adeline: O kadar berbat hissediyorum ki ve bunun sorumlusu tek bir kişi gibi gözüksede onun olmadığını biliyorum.

Adeline: Aslında hissediyorum.

Ed: Hey

Ed: Ne anlatıyorsun?

Ed: Hiç bir şey anlamıyorum.

Adeline: Ne de olsa yarın okula geliceksin ve her şeyi öğrenceksin.

Adeline: Onlar yerine benden öğrenmen daha iyi

Ed: Şuan gerçekten seni anlamıyorum.

Adeline: Hiç bir şey yazma

Adeline: Sadece oku ve sonunda yaz

Adeline: Dün akşam tamamen imkansız olan bir şey gerçekleşti ve benle Harry barıştık.

Adeline: Bugün bunu Ric'e anlattığımda