Suddenly || Styles

0.9

"Ama Bayan Suzie bunu tek taraflı düşünmek bencillik olmaz mı? Sonuçta o çocuk basketbol takım kaptanı ve bildiğiniz üzere bu ay maçlarla dolu olacak. Bunun için nasıl zaman ayırabilir ki? Bırakın onu her zaman ki gibi ben ve Amelia olalım. Hem ne çabuk bizden vazgeçtiniz ki?"

Kıvranıyordum. Ciddi anlamda kıvranıyordum. Dünün ardından bu gün okula geldiğimden beri her ders Bayan Suzie'nin peşinden koşuyordum. Ama kadın ilgilenmiyordu bile.

"Adelcim, Amelia ile sen güzeldiniz ama Harry ile mükemmel olacaksınız. O kadar uyumlu ki sesleriniz. Onun ilk sesini duyduğumda aklıma bir tek sen geldin. Tonlamalarınız, vurgularınız, hissiyatınız o kadar bir birine benziyor ki... Sanki seslerinizi birlikte keşfetmiş, geliştirmiş, öğrenmiş gibisiniz."

Haklı yorumu üzerine şaşırmadan edemedim. Biz Harry'le Ed ile tanışmadan önce tanışıyorduk ve benim bale hayal kırıklığımın ardından ailelerimiz bizi piyano kursuna yazdırmıştı. Piyano hocamız bizi hiç bir derste birbirimizden ayırmamıştı. Ve seslerimizi keşfeden de oydu. Aynı anda ses dersi görüp aynı anda müziği keşfetmiştik. Daha sonra bizi keşfeden hocanın ölümünden sonra bizde şarkı söylemeye ara vermiştik. Ta ki ben dokuzunu sınıfta tek bir kere kendi kendime mırlıldanmamı Bayan Suzie duyduktan sonra. O günden beri müzik konusunda peşimi bırakmıyordu. Habire yeni fikirlerle karşıma çıkıp olağan üstü hayal gücüyle beni şaşırtıyordu. Ve daha önceden fazlaca kez dediğim gibi ondan kurtulmak zordu. Bir kere elinizi kaptırdığınızda kurtarmak imkansızdı.

"Ayrıca senin bu konu hakkında neden bu kadar endişelendiğini anlamıyorum. Harry bile senin kadar konuşmadı. Tamam, arkadaşının yorulmasını istemiyorsun ama o çocuğu görmedin mi? Sence fazladan müzik antrenmanları onu senin bu denli koruduğun kadar etkileyebilir ki?"

"Ama Bayan Suzie-"

"Yeter Adeline. Bu gün, bütün gün peşime takıldın. Buna ayıracak bu kadar vaktin varsa aynı vakti müzik içinde ayırabilirsin. Her neyse. Bu gün okul çıkışı Harry ile birliktesin. Seçeceğiniz müzik hakkında konuşun ve tabii ki de enstürmanlarınızla bunu yapacaksınız."

***

Adeline: Yani gerçekten çaresizliğin dibini sıyırıyorum şuan.

Adeline: Bu nasıl saçma bir durum

Adeline: Lanet olası kadın bir kez bile sözümü dinlemedi.

Adeline: Nedir bu kadar öz güven?

Adeline: Nedir bu kadar hırs?

Adeline: Aklıma geldikçe hala sinirleniyorum.

Adeline: Tanrı'm, sana ne? Onu ne ilgilendirir?

Adeline: Ben belki tek başıma şarkı söylemeyi ya da Amelia ile söylemeyi daha çok seviyorum.

Adeline: Değil mi ama?

Ed: Hey, sakin ol

Ed: Sanırım bahsettiğin kadın Bayan Suzie oluyor

Ed: Ve istememenin sebebi harry oluyor.

Ed: Biliyorum o çocuktan nefret ediyorsun

Ed: Ama belki böyle yaparak onu üzüyorsundur

Adeline: Ed

Adeline: İyi misin?

Adeline: Konumuz Harry.

Adeline: Onun bir şey umursayacak biri olmadığını biliyorum.

Adeline: Ve diğer bildiğim şey ise eğer içinde ben varsam o da en az benim kadar istemiyordur.

Adeline: Emin ol

Adeline: Hatta sana bir şey söyleyeyim mi?

Adeline: Benim Harry'e olan bütün nefretim, arkadaşılığımızın bittiği gün gözlerindeki o nefret duygusunun yanına bile yaklaşamaz.

Ed: Adeline

Ed: Yapma böyle

Ed: İnsanlar hakkında kesin bir yargıya varılmaz ki hiç bir zaman

Ed: Yanlış görmüş olamaz mısın?

Ed: Belki o nefreti kendinedir?

Adeline: Ed

Adeline: Orada olan bendim

Adeline: Bana bakıyordu

Adeline: Ve sanki suçlu benmişim gibi bütün kötü bakışları üzerimdeydi.

Adeline: Bana adeta iğrenerek bakıyordu

Adeline: Pislikmişim

Adeline: Fazlalıkmışım

Adeline: Aşağılıkmışım gibi

Adeline: Ve bu konuda çok ciddiyim

Adeline: Eğer o bakışların hedefinde ki kişi ben olmasaydım şimdi beni Harry' nin yanında bile görebilirdin

Adeline: Ama şimdi o saatten sonra karşıma çıkıp beni affedebilir misin, bizi özledim dese

Adeline: Yapacağım tek şey okkalı bir tokat olur

Adeline: Çünkü onun o bakışlarından sonra bana bulunacağı her iyi hareket aldatmaca gibi gelir

Adeline : Yani mutlu olmalısın aşığım

Adeline : Beni Ric'in yanında dururken bile kıskanıyordun

Adeline : Ama Harry' le eski samimiyetimizi görsen...

Adeline: Ne diyeceğimi bilemiyorum