ufuk çizgisi | the twilight saga

⁴³ | wip ✨

ufuk • çizgisi

Reneesme

Kalp atışlarımın giderek hızlandığını hissediyordum. Brad ise adım adım üzerime geliyordu. Ağzımı bir şeyler söylemek için açtım ama başaramadım. Daha fazla ayakta duramayacağımı biliyordum. Bu yüzden arkamı dönüp kalan son gücümle koşmaya başladım. Brad'in peşimi bırakmayacağını biliyordum. Yine de koşmalıydım, olabildiğince uzağa, olabildiğince hızlı. Düşünmek istemiyordum, hissetmek istemiyordum. Hissettiklerimin acısı sırtımdaki yaranın acısını bastırıyordu. Nefes alış verişlerim giderek daha düzensiz bir hal aldı. Ayağıma takılan bir dal parçasıyla dengemi kaybedip düştüm ve kafamı bir taşa çarptım. Gözlerim kararıyordu artık. Son hissettiğim şey akan kan ve kokusuydu.

Brandon

Öğrendiğim bilgiler Nessie'de istediğim etkiyi yarattı. İzini kaybetmemek için ağaçların tepesinden onu takip etmeye başladım. Sırtına rağmen oldukça hızlı gidiyordu ve bunu durdurmalıydım. Hemen ağaçtan bir dal parçası koparıp yola attım. Ayağı takıldı ve düşmeye başladı. Fakat büyük bir taş parçası vardı. Bunu hesaba katmamıştım. Tüm gücümle ona yetişmeye çalıştım ama geç kalmıştım. Çoktan kafasını çarpıp bilincini yitirmişti. Bir süre öylece durup ona baktım. Ne yapıcaktım şimdi? Onu evine götüremezdim –ki bunu isteyeceğini de sanmıyorum zaten. Hastahane de Carlisle denen doktor açısından güvenli değil.

Peki ya otel? Ama gitsem Lillian canıma
okurdu. Demek ki yeni bir yere ihtiyacım var. Düşüncelerimi keskin kan kokusu böldü. Kafası hala kanıyordu. Üzerimdeki gömleği yırtarak çıkardım ve kanayan yaraya bastırdım. Onu kucağıma alarak koşmaya başladım. Binalar seyrekleşene kadar koştum. En sonunda kiralık tabelası asılı küçük bir ev buldum. Üstelik eşyalıydı da. Kapıyı kırarak içeri girdim. Hızlı bir turdan sonra en arka tarafta ki yatak odasında karar kıldım. Ness'i küçük ama temiz sayılabilecek olan yatağa yatırdım. Eşyalarıma ve paraya ihtiyacım vardı. Daha öğlen vaktiydi, Nessie'nin yanına kıvrıldım. Biraz uykudan zarar gelmezdi. Hava karardığı zaman Lily ava çıkardı ve bende otele gidip ihtiyacım olanları alabilirdim.

Reneesme

Uyandığımda her yer karanlıktı. Bir şey göremiyordum ama bir yatakta yatıyor olduğumu fark ettim. Yanımda da biri uyuyordu. Ahhh! Başım da ağrıyordu. Bilincimi yitirmeden hemen önce düştüğümü ve kafamı vurduğumu hatırladım. Refleks olarak elim başıma gitti. Kanama durmuştu ama yara tazeydi. Görüşüm yavaş yavaş netleşince ay ışığının da yardımıyla yanımda yatan silüeti inceledim. Bu Brad'di. Ama buraya ne zaman ve nasıl geldiğimizi bilmiyordum. Yataktan kalkarak pencereye doğru ilerledim. İçerisi çok havasız kalmıştı. Biraz güçle sıkışmış pencereyi açmayı başardım. Temiz hava iyi gelmişti. Odadan çıktım ve arka bahçeye açıldığını tahmin ettiğim kapıya doğru yürüdüm. Kapı açıktı, aklımdan bir sürü şey geçiyordu.

Acaba buradan gitmeli miydim? Ama nereye gidecektim ki? La push'a , Jacob'a mı yoksa eve anneme mi? Hayır en iyisi Brad'in yanında kalmaktı. Hiçbirini görmek istemiyordum. Hatta onları düşünmek bile istemiyordum. Yasaklı bir konuydu bu, düşünmeyecek ve hakkında konuşmayacaktım. En azından bir süre. Uzun süredir bakım görmemiş bir eve benziyordu. Yabani otların arasında ilerleyip bir ağaç kütüğüne oturdum. Arkamdan miyavlama sesi geliyordu. Dönüp baktığımda küçük yavru bir kedi gördüm. Belli ki acıkmış ve yalnızdı.

"Gel buraya seni tatlı şey." Yavaşça elime aldım ve beyaz tüylerini okşadım. Çok tatlıydı ve onu beslemek istiyordum. Doğruca içeri girdim ve yatak odasına gittim. İçeri girdiğimde Brad'in çoktan uyanmış olduğunu gördüm. Üstünde bir şey olmadığı için kendimi rahatsız hissettim ve gözlerimi kaçırdım. Güldüğünü duydum.
"Nasıl hissediyorsun?" Dedi kafamdaki yarayı işaret ederek. Omuz silktim.
"Yarına kadar iyileşir."
"Acıkmış olmalısın, dışarı çıkıyorum bir şeyler alırım."