Change of Hearts

Chapter 20

Janine's Pov

"Bakit ba ayaw niyo pang umuwi?" Kanina ko pa tinatanong yan sa katabi ko ngayon.

He didn't answer my question, instead he just kept on looking at the fountain infront of us.

"Okay. Itatanong ko na lang kung bakit ba kayo nandito? You even brought your friends here."

Kanina ko pa tinatalakan si kuya Eon dahil basta na lang sila sumulpot dito sa bahay ng wala man lang pasabi sakin.

At bakit ba niya dinala dito ang mga kaibigan niya? Wala ba siyang bahay? Duh!

Naiinis na sinuntok ko siya dibdib ng ngumisi lang siya sakin at hindi man lang nagsalita.

Kainis! Then suddenly my phone rang.

And it was Mom.

I immediately tap the anwer button and place the thing on my ear.

"Yes, Mom?"

("Hey honey, Im sorry to tell you this but you're father and I will not going home tonight.")

"What? Why?"

("Because we have a sudden meeting at the US.")

Doon na ako nainis. Hindi dahil sa aalis ang parents ko dahil sanay na naman ako. It's because kuya Eon and his friends are here kailangan na nilang umuwi. Baka yayain pa ni kuya Eon yung mga friends niya na dito matulog. Knowing kuya Eon, masyadong makapal ang mukha niya.

("Honey, are you mad?") Mom said and I can hear the sadness in her tone.

"No, Mom. Okay lang po. Yayayain ko na lang po sila Besty na mag-sleep over dito sa bahay."

("It's okay for me, honey. That's good, para may kasama ka dyan sa mansion bukod sa mga katulong at body guards dyan.")

"Thanks, Mom. Anyways, did you packed your things already?"

("I told manang Linda para siya na ang gumawa at dalhin na lang ni mang Elmer dito sa office.")

By the way, mang Elmer is our family driver. He's been working here for 10 years.

"I see. I'll hang up now, Mom. Bye. I love you and Dad. Take care, okay?"

She chuckled. ("Okay okay. I love you too.")

Tumingin ako kay kuya Eon.

"What now? You'll stay here?" Nakasimangot na ang mukha at hindi ko na talaga mapigilan ang inis.

"Yes." He winked and left.

Umupo ako sa may side ng fountain at nagpatanggal ng inis. Kahit gustong-gusto ko ng tirisin si kuya Eon, ay hindi pa 'rin maikakaila na siya ang unang naging kaibigan ko and he's a brother to me. Kahit may pagkasinto-sinto siya ay mahal ko siya.

I can't help but to cringed. Hindi ako sanay magsabi ng mga intimate words kay kuya Eon. Nakakailang 'rin kasi.

"Why are you here?" Jillian sat beside me. Napatingin ako sa kaniya. He's not looking at me.

SILENCE.

Hindi ko siya masagot dahil sa kahihiyan kahapon. Parang nararamdaman ko pa 'rin ang pagiinit ng pisngi ko.

It took some minutes before I speak. At nagkataon pa na nagkasabay kami.

"Janine" "Jillian"

Ngumiti ako at parang sumabog ang puso ko ng ngumiti din siya.

"Ladies first." He grinned.

What will I say again? Oh my I forgot! Kasi naman 'yung ngiti niya. Para bang makakalimutan ko ang lahat dahil sa ngiti niyang 'yun.