MEZAR

22 • Yağmuru Hisset

Multimedya: Ruelle | Madness

Keyifli Okumalar...

💧

"Mel!"

Yine aynı ses... Yine aynı kişi...

Birden bir şey gürültüyle duvara çarptı ve aynı ses bu sefer öfkeyle soludu.

"Umarım iyi bir açıklaman vardır Valeria. Yoksa seni öldürmemi adamların bile engelleyemez."

Julian'ın yanımda hareketlendiğini hissetmiştim. "Silahlarınızı indirin." dedi artık biraz daha uzaktan gelen sesiyle. "Anthony sende bırak onu!"

"Bak!" dedi Valeria boğuk bir sesle. "Onun öldüğünü söyledim biliyorum ama başka türlü seni..." Sesi kesildi. "Durduramazdım." dedi yine boğuk bir şekilde. "Yaralıydın."

"Bu seni öldürmemem için iyi bir sebep değil." diye tısladı Tony.

"Bırak onu!" diye tekrarladı Julian. Tanrım! Konuşmalar o kadar gerçekçiydi ki gözlerimi bir an istemsizce açtım.

Tony Valeria'yı boynundan tutmuş tünelin duvarına bastırıyordu. Julian ise yanında onu bir şey yapmaması için engelleyecek gibi duruyordu. Eğer benden bir kaç adım ötemde başka bir Tony daha görmesem neredeyse bu görüntüye inanacaktım.

"Ona ihtiyacımız var." dedi Julian.

"Onun ölmesine ihtiyacım var." dedi Tony.

Julian onu tutup geri çektiğinde Tony dişlerini sıkıp ona saldırmaya hazırlanıyor gibiydi ki Julian "Melanie!" dedi ona. "Melanie için ona ihtiyacımız var."

Tony onu anlamamış gibi baksada sonra bakışları yine bana döndü. Sanki varlığımı tekrar hatırlamış gibi bir kaç saniye bana baktı ve diğer Tony keyifli bir şekilde güldü.

"Mel!" dedi Tony belirgin bir rahatlamayla. "Tanrım! Öldüğünü sanmıştım." Bana doğru ilerlemeye başlayınca refleks olarak geriledim.

"Yaklaşma!"

"Mel!" dedi sanki hareketime şaşırmış gibi.

Julian'a bakıp "Sözünü tut!" diye bağırdım.

Tony daha da şaşırırken Julian "O gerçek Melanie!" dedi.

"Elbette gerçek." dedi diğer Tony. "Bende gerçeğim." Gözleriyle Tony'nin elini işaret edip "Hatta elindeki bıçakta gerçek." dedi.

Karşımda bana şaşkınlıkla bakan Tony elindeki bıçakla tekrar ilerlemeye başlamıştı ki Julian'a "Gerçek falan değil." diye bağırdım. Titreyen elimi ona çevirdim. "Hatta sende gerçek değilsin."

"Mel neler oluyor?" dedi Tony.

"Sen öldün."

"Karşındayım. Buradayım. Bu davranışlar da neyin nesi?"

"Evet," dedim. "Aynı cümleyi bir kaç saat önce de kurmuştun. Hatta..." dedim diğer Tony'i göstererek. "O da fazlasıyla gerçek."

Valeria gözlerini kısıp gösterdiğim yere baktı ve "Kimden bahsediyor?" diye sordu.

Julian onu dikkate almayarak bana yönelmişti ki ona da "Dur!" diye bağırdım.

"Melanie ne görüyorsun bilmiyorum ama ben halüsinasyon değilim. Bırak yanına geleyim."

"Ne... Ne halüsinasyonu?" diye şüpheyle sordu Tony.

"Hiçbiriniz gerçek değilsiniz." diye mırıldandım. Sonra etrafıma bakınıp "Julian!" diye seslendim. Gerçek Julian'a şu an göremesemde burada bir yerde olmalıydı ve beni duyardı. "Lütfen sözünü tut."