Duyduğum şeyle bana bir kal gelirken, annem elini gözümün önünde sallamaya başladı.
"Kız?"
Aradığınız Nida'ya şu an da ulaşılamıyor. Sesli mesaj da bırakmayın, nah döner size.
"Kızım ne oldu?" dedi babam. Yutkundum ve donuk bir suratla annemin yüzüne baktım. Ne yani bana gülen dudaklar şimdi başkasına mı gülecekti? Bana bakan gözler şimdi başkasına mı gülecekti? Beni büyüten çiçikler şimdi başkasını mı büyütecekti?
Başkası dediğin kim lan? Kardeşin salak.
Eyvallah iç sesim reis. Yine formundasın maşallah.
"Anne?" dedim şaşkınca. Annem düz düz bana bakarken dudaklarımı araladım. "Bana sordunuz mu?"
"Neyi?"
"Kardeş istediğimi."
"Tövbe estağfurullah," dedi babam başını sağa doğru döndürerek. "Kızım o nasıl laf öyle?" deyip elini karnına götürdü. "Minnacık daha o."
"Neycik?"
"Minnacık," deyip kaşığı çorbasına daldırıp, üzerinde kalan mercimek tanesini gösterdi. "Şu kadarcık."
Allah'ım annem iyice HuriyeSu tavırlarına girdi bile.
"Sevinmedin mi?" dedi babam. Boş bir suratla babama bakarken, "Ha?" diyebildim.
Valla bana en son bir kal gelmişti. Bilmiyorum ne hissettiğimi.
"Ne bileyim," dedim dudaklarımı büzerek. "Mercimek kadar bir şeymiş zaten."
Lan az önce ben o mercimek tanesini dişlerimle ezdim. Öyk.
Babamın eli annemin karnına giderken yüzüm müthiş bir şekilde ekşidi.
Ha, sen de hoş geldin LütfüCan.
"Neyse," dedim sandalyemi geri itip ayağa kalkarak. "Allah analı babalı büyütsün."
Annem ve babam beni duymamazlıktan geldiğinde, dişlerimi sıktım ve odama kapandım. Lan ne kardeşi? Bu ev ikimize fazla mercimek kardeş. Yol yakınken çıktığın yere geri gir.
Hâlâ şoktadaydım. Dur sen ben bir Mustafa'ya mesaj atayım da az yaşadığımı hissedeyim.
Nida: Geliyor.
İki dakika sonra çevrimiçi oldu.
A: Kim?
Nida: Mercimek kardeş.
A: Anlamadım?
Nida: Abla oluyorum.
A:
Nida: Mood.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÇEVRİMİÇİ
Novela JuvenilÖncelikle şu konuda bir anlaşalım. Normal değilim, o da öyle.