Sabah okula doğru yürürken yüzümde aptal bir tebessüm yer edindi. Adını öğrenmiştim. Günlerdir saçma sapan muhabbet ettiğim, hiç alakasız konulara yol açtığım çocuğun adını öğrendim.
Adı Alp'ti.
Güzel bir ismi vardı. İtiraf edeyim aslında güzel bir çocuktu. Benim için bir sürü şey yapmıştı. 500 soru çözmüş, sınavda yardım etmişti. Yüzümde ki gülümsemelere sebep olduğunu hiç saymıyordum bile. Bunlar cidden güzel şeylerdi. Yıllardır tanıdığım arkadaşlarım bile, yüzünü hiç görmediğim bir çocuk kadar bile yakın ve samimi değildi.
Bana karşı bir şey hissettiğini düşünmüyordum çünkü çok saçma muhabbetlere gidiyorduk. Ha arada iltifat ediyor beni utandırıyordu.
Ellerimi cebimden çıkarıp müziği değiştirdim ve istemsizce WhatsApp'a girdim.
Nida: Günaydın Alp.
Bunu neden yapmıştım bilmiyorum ama adıyla seslenmek hoşuma gitmişti.
İsmi güzel çocuk.
A: Adımla seslendi nasıl ağrıma gitti.
Kıkırdadım.
Nida: Adını söyledin ya djskks
A: Başka bir şey demeni isterdim.
Nida: Ne gibi misal?
A: Bilmem sence.
Nida: Toprağaaaam. Yapraaaağm. Kardoooo.
Nida: fkmdldmdd
A: Efendim devrem dkdkls
Nida: djsmlsösös
A: Nerdesin?
Nida: Okula gidiyorum.
A: Hmm. Bende şimdi çıktım evden ilk ders beden eğitimi.
Nida: E geç kalırsın ders saati başlayacak.
A: Salla yaa
Bir anda düşündüm. Bu çocuğun ilk dersi beden eğitimiyse o saatte spor salonuna inip hangi sınıfta olduğunu öğrenebilirdim. En azından şimdilik bunu yapabilirdim.
A: Bu arada
Nida: Hı?
A: Spor salonunda değiliz. Direkt halı sahaya gideceğiz. Okulda değiliz.
A: Beni bulamazsın.
Dişlerimi sıktım. Vay be kurduğum planlar suya düştü.
Nida: İyi be.
Nida: Merak etme ben seni bulana kadar sen çoktan kendini deşifre etmiş olacaksın.
A: Bak sen.
Nida: Öyle.
A: Göreceğiz.
Nida: Göreceğiz.
