Τα ετερώνυμα έλκονται(ολοκληρωμενη)

Θα του πει την αληθεια;

Ο Χαρης της εδωσε τις φωτογραφιες κι η Νεφελη πηγε να φυγει,αλλα αυτος τη φωναξε.
-Χαρης:Νεφελη,συγγνωμη και παλι. Ειλικρινα.
-Νεφελη:Αυτη τη φορα δε θα την πατησω,Χαρη. Σε ευχαριστω πολυ για τη συνεργασια σου και να μη σε ξαναδω!του λεει και φευγει.
Οταν πηγε στο σπιτι,ανοιξε την πορτα και βρηκε το Δημητρη εκει να την περιμενει.
  -Δημητρης:Που ησουν,Νεφελη;
  -Νεφελη:Πες μια καλημερα βρε μωρο μου. Κι εσενα ποιος σου ανοιξε;
  -Δημητρης:Η Χριστινα μου ανοιξε κι εφυγε πριν λιγο. Πηγε στον Πανο. Νεφελη,πες μου που ησουν!
  -Νεφελη:Πηγα μια βολτα να περπατησω. Τοσες μερες στο νοσοκομειο,ηθελα να βγω λιγο.
  -Δημητρης:Αααα κι αυτος ο φακελος που κρατας στο χερι σου,τι ειναι;
  -Νεφελη:Ωχ μωρε,Δημητρη. Ανακριση μου κανεις;το ρωταει και παει προς τα μεσα κι αυτος της αρπαζει το φακελο και τον ανοιγει.
  -Δημητρης:Νεφελη,πηγες σε αυτον;
  -Νεφελη:Ναι,πηγα. Ηθελα απλα να μου πει γιατι το εκανε ολο αυτο και να μου δωσει τις φωτογραφιες.
  -Δημήτρης:Νεφελη,γαμωτο. Ο άνθρωπος είναι επικινδυνος. Αν παλι του ερχοταν να σου κάνει τιποτα. Δεν εισαι μονη σου πλέον. Κινδυνευεις κι εσυ και το παιδι.
  -Νεφελη:Ηξερα,Δημητρη και για αυτο απλα πηγα να του μιλησω κι εφυγα. Δε δεχτηκα τιποτα απο αυτον!
  -Δημήτρης:Απλα φοβαμαι,Νεφέλη. Για αυτο τα λεω ολα αυτα. Αυτες τις μερες που ησουν στο νοσοκομείο,ειχα τρομοκρατηθει και για εσένα και για το παιδι. Δε θέλω να παθετε τιποτα.
  -Νεφελη:Μην ανησυχείς,μωρο μου. Ξέρω να προσεχω κι απο εδώ και περα θα ειναι όλα μια χαρά και για τους τρεις μας!του λεει και τον αγκαλιαζει.