Ο μπραιαν εβαλε το πουκάμισο του οπως και οπως με βιαστηκες κινήσεις και κατέβηκε τις σκάλες αντικρίζοντας τον πατέρα του να κάθεται στο ξυλινο τραπεζάκι της κουζινας μαζί με την μητερα του ενω εκεινη ειχε παρει ενα ανήσυχο βλέμμα....
"Τι ζητατε?"
"Ελίζαμπεθ δεν ειναι δουλειά δικη σου φύγε και αφησε μας μονους" της ειπε κάνοντάς την νόημα με το χέρι του για να φύγει
"Μα ειναι και δικος μου γιος...
"ΠΑΨΕ ΣΟΥ ΕΙΠΑ ΝΑ ΦΥΓΕΙΣ "
ο μπραιαν του κατεβασε με δυναμη το χέρι του πατερα Του χτυπώντας το στο τραπεζι
"ΠΡΟΣΕΞΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΜΟΥ ΦΈΡΕΣΑΙ ΜΙΚΡΈ ΓΙΑΤΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΑΚΟΥΣΕΙΣ ΕΊΝΑΙ ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΌ "
η δεσποινα κατεβηκε απαλα τις σκαλες με το ματαξενιο νυχτικο της και παρεμεινε στον διάδρομο ακούγοντας τι ελεγαν αυτοί οι δυο μεταξυ Τους,ηθελε να μαθει την τύχη αυτού του άντρα οσο και αν ηθελε να τον σκοτώσει
"Καθησε και ακου,παντρευεσαι την τζεσικα "
"Ποια Τζέσικα? Απο το μπαρ?"
"Ναι γιε μου,μου το πρωτινε σαν ιδεα και το θεώρησα πολυ εξυπνο,εχει πολλές διασυνδέσεις οποτε γιατι οχι? Θα είμαστε περισσότερο μεσα στο κυκλωμα"
Ο μπραιαν χτύπησε με μίσος τα χερια του στο τραπέζι
"Δε γουσταρω ακους? Δεν νοιώθω τιποτα για εκείνην "
"ΔΕ ΣΕ ΡΩΤΗΣΑ ΣΤΟ ΔΉΛΩΣΑ,ΕΧΩ ΕΤΟΙΜΆΣΕΙ ΤΑ ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΤΙΚΆ ΤΟΥ ΓΆΜΟΥ ΜΑΖΙ ΘΑ ΕΙΣΤΕ ΏΣΤΕ ΝΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΊΤΕ ΣΩΣΤΑ ΣΤΗΝ ΑΠΟΣΤΟΛΗ "
"ΡΕ ΤΙ ΛΕΣ? ΣΕ ΕΜΕΝΑ ΜΙΛΑΣ ΕΠΑΨΑ ΝΑ ΕΊΜΑΙ ΠΙΌΝΙ ΣΟΥ,ΔΕ ΘΑ ΣΕ ΞΑΝΑΦΗΣΩ ΝΑ ΜΟΥ ΚΑΤΑΣΤΡΈΨΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΉ "
η δεσποινα τους παρακολουθούσε με κομμενη την ανασα καθως κρατουσε σφιχτα το νυχτικο της,ενας κομπος εδεσε στον λαιμο της και δε μπορούσε να παρει αερα, ηθελε λιγο ακόμα να εκραγεί,μια λέξη ακομα και θα τα κατέστρεφε ολα ..
"Το παιδι μεσα της τι θα το κανεις?ευκαιρια το παιδι αυτο να σας φερει πιο κοντα"
Η δεσποινα εβγαλε εναν ξαφνιασμενο ηχο και κρατησε το στομα της σφιχτά για να μην ακουστει ενω το μεγαλο μπαμ εγινε μεσα της και αφησε τα δακρυα της να πεσουν καυτα στα μαγουλα της,ειχε γινει κατακόκκινη ενω ιδρωνε επικυνδινα ,το μονο που ηξερε ηταν πως θέλει να κοιμηθεί,ετρεξε γρηγορα ανεβαίνοντας τα σκαλιά και επεσε στο κρεβάτι διαλυμένη χωρις να ξερει ούτε η ιδια το γιατι..
