*και που βρίσκεται τωρα?
*ειναι στο μπαρ εδω μαζι μου και πίνει, μαλιστα με μπέρδεψε με μια κοπέλα δε ξέρω ομως ποια
*καθυστέρησε τον μεχρι να την βρω και να την σκοτωσω,δε θα μου πάρει πολύ ωρα..
*Εντάξει καλε μου θα το κανω,μαλιστα θα ηθελα να σου μιλησω για ενα θεμα σχετικα με τον γιο σου...
*και ποιο ειναι Αυτό?
*σου εχω μια καλη Πρόταση...
Ειπε γυρίζοντας να τον κοιταξει,στήριζε με τα χερια του το προσωπο του κοιτάζοντας το κενο,αραγε τι να σκεφτόταν?
"Συγγνωμη κοριτσι μου,δε θελω να φανώ και αδιάκριτη αλλα μπορεις να μου πεις τι κανει ο γιός μου?πως ειναι η υγεια του? Ειναι ο μοναχογιος μου και τον βλεπω σπανια μου λείπει "
Η δεσποινα κατέβασε το κεφαλι της αμήχανα μη ξεροντας τι θα επρεπε να πει γι αυτον τον αλήτη,εναν δολοφονο που την κρατούσε για εκεινον,δεν ενοιωθε μίσος μα λύπη..
"Κάθισε κοριτσι μου" της είπε δείχνοντας της το κρεβάτι μπροστά της..
Κάθισε απαλα χαμογελώντας της
"Φαινεται λιγο λυπημένος,στον υπνο του παραμιλουσε"
"Έχει τραυματα απο παιδι,καλύτερα να παντρευόταν μια κοπελα σαν εσενα για να έπαιρνε τον σωστο δρόμο "
Εκλεισε τα μάτια της οταν της ηρθε μια εικονα με εκεινον να την φιλάει δυνατά στα χειλη,τα ματια της άνοιξαν διαπλατα καθώς προσπάθησε να σκεφτει την ζωη της μαζι Του,μα εκείνη ανατρίχιασε και προσπάθησε να διώξει αυτη την σκεψη απο μεσα της...
"Εσυ μπορεις να ξαπλώσεις τώρα,σου εχω μερικές νυχτικες για να νιώσεις πιο άνετα μεχρι να ερθει ο μπραιαν "
Η δεσποινα κατάπιε με δυσκολια βλέποντας τις νυχτικες μπροστά της ,οταν η μεγάλη γυναικα μπροστά της πηγε να κλείσει το φως
"Αν μπορειτε σας παρακαλω μην κλείσετε το φως"
"Σαν Τον γιο μου εισαι κοριτσι μου,σε αυτο το δωματιο τοσα χρόνια δεν εκλεισε φως"
Η καρδιά της παγωσε
"Πως? Ειναι το δωματιο Του? "
"Μα πως το ξεχασα? Φυσικα κορη μου"
Άκουσαν βηματα και γύρισαν και οι δυο προς την πορτα
"ΕΛΙΖΑΜΠΕΘ ΠΟΎ ΕΙΣΑΙ?" ακούστηκε μια αγρια φωνή κανοντας την δεσποινα να παει κοντα σε εκείνη την γυναίκα και να αντικρίσει το τρομαγμενο βλεμμα της
