"Λοιπόν; θα μπουμε μαζι σπιτι;" του είπε κοιτάζοντάς τον με ενα κρυφό γελακι
"Χμμμ" έκατσε σκεφτικός κρατωντας την σφιχτά απο τους ώμους
Η πορτα ξαφνικα μπροστα τους άνοιξε αργά βρίσκοντας τον μπραιαν να κραταει την δεσποινα Σφιχτα απο τους ωμους και να την κοιταει με ενα διαπεραστικό βλεμμα ,ο Τζόζεφ τους κοιταξε με ενα ερευνητικό βλεμμα ενω εκείνοι μολις συνειδητοποίησαν πως άνοιξε η πορτα γυρισαν αστραπιαία κοιτάζοντάς τον ενοχικά
"μαλλον θα μπουμε και οι δυο..." της ψιθύρισε καθως πέρασε τα χέρια του πισω του πιάνοντας της το χερι
"ΜΠΡΕΝΤΑΝ; ΤΙ ΔΟΥΛΕΙΑ ΈΧΕΙ Η
ΚΌΡΗ ΜΟΥ ΜΕ ΕΝΑΝ ΑΝΆΞΙΟ ΔΟΥΛΟ ΌΠΩΣ ΕΣΥ?"
"ΜΠΑΜΠΆ ΕΜΕΙΣ ΑΠΛΑ.."
"ΣΩΠΑ ΕΣΎ ΠΕΡΙΜΕΝΕ ΜΕ ΣΤΟ ΓΡΑΦΕΊΟ ΜΟΥ"
η Δέσποινα του χαιδεψε το χερι στα κρυφά και ανεβηκε τις σκαλες μπαίνοντας μεσα στο γραφείο του πατέρα της...
"Και που ήσασταν δυο ολοκληρες μέρες καλε μου;" ειπε η μητερα της βαζοντας του λιγο τσαι σε μια γυάλινη κούπα...
Εκείνος έτριψε τον αυχένα Του αμήχανα προσπαθώντας να σκαρφιστεί μια δικαιολογία
"Στο μαναβικο πατέρα!!!! Ναι στο μανάβικο εκει Τον συνάντησα το θυμαμαι πολυ καλα,ρωτα και τον ιδιο"
Ο Τζόζεφ χτυπησε με δύναμη το χέρι του στο ξύλινο Γραφείο χάνοντας εντελώς την υπονονη του
"ΕΧΕΤΕ ΕΡΩΤΙΚΉ ΣΧΈΣΗ ΜΕΤΑΞΎ ΣΑΣ?"
η δεσποινα χτυπησε το ποδι της με δύναμή στο πάτωμα και σταύρωσε τα χέρια της ανοίγοντας τα μάτια της διάπλατα..
"ΤΙ? Εννοείς εγω Και εκείνος, ΕΚΕΙΝΟΣ ΚΑΙ ΕΓΩ?"
"ΑΧΑ"
Ο μπραιαν γυρισε το βλεμμα του στο ρολόι του σαλονιού, ειχαν περασει κιολας εικοσι καταραμένα λεπτα, ειχε παει είδη εντεκα την νύχτα και δεν μπορούσε να κάθεται άπραγος να πλένει μόνο πιατα...
Πεταξε το σφουγγάρι μεσα στον πλήρη και ανεβηκε βιαστικά τις σκαλες χτυπώντας σιγανα την πορτα του δωματιου της ακούγοντας το κλαμμα της,η καρδια του καηκε...
Διχως να ρωτήσει μπηκε μεσα στο δωματιο και την βρηκε μπρουμιτα στο κρεβάτι της να κλαίει ενω γυρισε αστραπιαία αγκαλιαζοντας τον..
