κεφάλαιο 10

1.9K 116 0
                                    

Πηδηξε απο το παραθυρο απαλα και προσγειώθηκε με δύναμη στο εδαφος μα δεν το εβαλε κατω,έσειρε το σωμα της εξω και κοιταξε δεξια και αριστερα της,αραγε ποια κατεύθυνση ειχε παρει εκεινος?

Εκλεισε τα ματια της προσπαθώντας να εμπιστευτεί την διαίσθησή της ,οταν η αγρια φωνη του συν την διεκοψε κάνοντας την να ανοιξει διαπλατα τα μάτια

"Που θα παει? Αυριο θα έχεις γυρίσει αλλιως θα σε βρω,να χαίρεσαι οσο εισαι ελεύθερη " μα εκεινος δεν πηδηξε απο το παραθυρο για να την πιασει,δεν την κυνήγησε οπως εκεινη τον μπραιαν,δεν την αγαπουσε αληθινα...

Διχως να πάρει καμια κατευθυνση δεξια η Αριστερά της,πηγε μπροστά μπαίνοντας στο καταπρασινο δασος οπου εκει εβρισκε την ηρεμία,ειχε πεσει κιόλας το βαρυ σκοταδι και σε μερικες ωρες θα ξημέρωνε και το ονειρο χανόταν...

"ΜΠΡΑΙΑΝ??? Που εισαι???"

Περπατησε λιγο πιο μπροστα οπου υπήρχε ενα τεραστιο δέντρο και ενα μαυρο αλογο ψηλό και ομορφο,ενω τα ματια του κατάμαυρα και τα μαλλια του κυμματιζαν σαν στολίδι της ερημου..

"Εισαι τοσο ομορφη,μακαρι να πηγαιναμε βολτα μαζι ε; τι θα ελεγες να γινόμασταν φιλες; μηπως ειδες εκεινον; φοβαμαι αραγε τι να κανει;"

Γυρισε στο κέντρο του δάσους κοιτάζοντας τα απειρα φύλλα των δέντρων να απλωνονται μπροστα της σαν ενα ατελείωτο ουρανό επεσε στα γονατα βαζοντας τα χερια της στο χωμα...

"ΜΠΡΑΙΑΑΑΑΝΝΝΝΝ "

αρχισε να κλαίει ενω στο ακουσμα του κλαμματος της που εγκληπαρουσε να τον κοιτάξει για αλλη μια φορα ο ουρανός άρχισε να κλαίει μαζι της,το νυχτικο της εγινε σαν μια διαφάνεια που κάλυπτε το κορμι της ενω τα μαλλιά της επεφταν βρεγμενα στο προσωπο της μαζι με τα δακρυα της..

Περπατούσε χαμένος στην βροχή γυρίζοντας στο μυαλο του οι καταραμενες λεξεις Του συν,αποκλείεται να ηταν αληθεια,την αφησε μονη στο στομα του λυκου απο τον εγωισμο Του να της κανουν κακο

"ΕΙΜΑΙ ΤΌΣΟ ΜΑΛΑΚΑΣ" ειπε στον ιδιο Του εαυτο καθως κλοτσισε μια πέτρα μπροστα του

"Μπραιαν"

Γυρισε ξαφνιασμενος ,θαρρείς και την άκουσε να τον αναζητάει,κουρασμένος απο τα εντονα συναισθήματά που ενοιωθε ξαπλωσε μπροστά σε εναν κορμο δεντρου...

Νοιώθοντας κενη και παγωμενη ξαπλωσε σε εναν κορμο δέντρου κοιταζοντας το ελευθερο μαυρο αλογο μπροστα της,αραγε ανηκε καπου??

Ο ΑΛΗΤΗΣ ΤΗΣ..Where stories live. Discover now