κεφαλαιο 42

431 51 0
                                    

Καθοταν μονη της στην καρεκλα κλαίγοντας,αποκλείεται ο αντρας που αγαπησε να ηταν ενας φονιας ,αποκλείεται οτι πολυτιμότερο ειχε στην ζωη της να την σκοτωνε με εκεινο τον άδικο τροπο..

Αποκλειεται να της εκανε ενα παιδι και να πειρε την ζωη ενως αλλου,ελεγε πως ηταν φονιας Γιατί; Γιατί την εβαλε σε εκεινο το δίλημμα;

Χτύπησε τα ποδια της με μανία στο πάτωμα μουγκριζοντας,δεν ηθελε να ακουστει,δεν ηθελε να τον αντικρισει ακομα δεν ηταν ετοιμη....

Οταν η πόρτα μπροστα της ανοιξε και εκεινος την κοιταξε σοκαρισμενος,ηταν ετοιμη να του πει να την αφήσει λιγο μονη οταν ειδε ενα παιδικο χερι γύρω απο το πόδι του και να τον αγκαλιάζει σφιχτα..

Το σωμα της χαλάρωσε περνοντας μια βαθια ανασα καθως εκεινος την πλησιασε σε αποσταση αναπνοής αρχίζοντας να την λύνει

"Μη φοβασαι τελειωσε αγαπη μου, ποιος το εκανε ;"

Εκεινη γυρισε κοιτάζοντας τον μικρο και υστερα τα χειλη του μπραιαν,δε μπορούσε να τον κοιτάζει αλλο δεν ήθελε να τον αντιμετωπίσει..

"Μικρε ,μπορεις να πας να κανεις λιγο κουνια;θα σε βλεπω εγω απο το παραθυρο "

Ο μπεν ετρεξε με χαρα αφήνοντας τον αντιμέτωπο με ενα προσωπο που τον αλλαξε ριζικα,ενα προσωπο που μπορούσε να τον κανει να ανέβει ψηλα και ταυτοχρονα με μια της λεξη να τον κάνει κομματια

Αγγιξε τα χειλη του στο μαγουλο της μα εκεινη γυρισε απογοητευμένα το κεφαλι της προσπαθώντας να τον αποφύγει...

"Τι σου εκαναν; ΚΟΙΤΑΞΕ ΜΕ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΡΩΤΆΩ"

εκεινη γυρισε κοιτάζοντας τον με ενα βλεμμα απογοήτευσης κατι που δεν άργησε να αντιληφθεί εκεινος...

"Αλλιως; θα με σκοτωσεις και εμενα;"

Στην τελευταία της λεξη η καρδιά του πονεσε

"Τι ειναι αυτα που λες;ελα θα σε βαλω να ξαπλώσεις " την σηκωσε στην αγκαλια του βαζωντας την στο κρεβάτι και ανεβαινοντας πανω της ....

"Μου ελειψες "

Εκλεισε σφιχτά τα ματια της,προσπαθούσε να συγκρατήσει τον εαυτό της,μα το άγγιγμα του το λάτρευε τοσο,αγάπησε τα παντα παμω του,διοτι μονο εκεινος την αγαπησε αληθινα,εκείνοι που την μεγάλωναν την έδιναν σε εναν ξενο ,τον φόβο της δε μπορουσε να τον μοιραστει πουθενά διοτι κανενας δεν θα την καταλάβαινε,ειναι ασχημο καθως ειχε γυρω της ολα τα άτομα που χρειαζονταν για μια οικογένεια και ταυτοχρονα δεν ειχε κανεναν,η μονη της οικογένεια ηταν εκεινος καθως και η κορη τους που περιμενε με αγωνία να κρατήσει στην αγκαλια της..

Ο ΑΛΗΤΗΣ ΤΗΣ..Où les histoires vivent. Découvrez maintenant