"Το ονομα του ειναι ολιβερ και στέκεται εμπόδιο αναμεσα στα πόδια μας" ειπε χτυποντας το χέρι του στο ξυλινο Γραφείο
"Ωραια και ποια ειναι η αποστολη μου να τον σκοτώσω? Παω"
"ΜΠΡΑΙΑΝ ΠΕΡΙΜΕΝΕ..."
Αναστεναξε ηττημενος και γύρισε κοιτάζοντας τον με ενα ειρωνικο βλέμμα..
"Τι θες?"
"Ετσι θα πας? Ελα εδω θελω να σου δειξω μερικα Στοιχεία για εκεινον "
Ο μπραιαν πλησίασε κοιτάζοντας με ενα επιθετικό βλεμμα μεσα απο τα γυαλια του..
"Καταρχάς οταν σου μιλαω δε θα φοράς γυαλιά μπροστα μου,θελω να σε βλεπω"
Σηκώθηκε όρθιος πατώντας την καρέκλα του πανω στον τοίχο καθως ετρεμε απο τα νευρα Του
"Αυτα που κανεις είναι μείον για σενα,οχι για μενα...μη ξεχνας μπραιαν μου χρωστας πολλα"
"Τι θες ρε απο την ζωη μου? Δωσε μου τα Στοιχεία του να τελειώνουμε "
Εβγαλε απο το συρταρι του την φωτογραφια σημειώνοντας την με κοκκινο μαρκαδόρο
"Αρχικά αυτο το προσωπο θα εξοντώσεις,στο πρωτο κοσμηματοπωλείο της πόλης,δεύτερον δε με νοιαζει αν εχει πελατες.Θα τους καθαρισεις ολους και θα φύγεις σαν να μην εγινε τίποτα,εγινα κατανοητός;"
........................................................................
"Ειναι αναγκη να τον παντρευτώ?μαμα δε θελω,μη με αναγκάσεις να ζησω δυστυχισμενη για ολη μου την ζωη,δε νοιωθω τιποτα για αυτον"
"Δέσποινα!! Κανε ησυχία,αμα σε ακουσει ο Πατέρας σου ξερεις ποσο θα θυμώσει? Αυτός ο αντρας ειναι πλούσιος θα ζεις μεσα στην χλιδή τι αλλο θες?"
"ΕΙΠΑ ΔΕ ΘΕΛΩ ΠΡΟΤΙΜΩ ΝΑ ΠΕΘΑΝΩ ΠΑΡΑ ΝΑ ΤΟΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΏ"
ακούστηκαν βήματα και ο Πατερας της κατέβηκε τις σκαλες του πανω ορόφου κοιτάζοντας την με ενα σκοτεινο βλεμμα ενώ περπατούσε με το ξυλινο μπαστουνι πλησιάζοντας την..
"Ακουσα κατι?εφερες αντίρρηση σε κατι?"
Η Δέσποινα σηκώθηκε δειλά απο το τραπεζι χαμηλωνοντας το βλεμμα της καθώς τον Πατερα της τον σεβοταν
"Πατέρα εγω..."
"ΚΑΝΩ ΠΩΣ ΔΕΝ ΑΚΟΥΣΑ ΤΙΠΟΤΑ,ΑΥΤΌΣ Ο ΓΆΜΟΣ ΘΑ ΓΊΝΕΙ "
Σηκωσε το βλεμμα της κοιτάζοντας τον στα ματια
"Μπαμπάκα μου σου εφερε η κορη σου αντίσταση Ποτέ? Προσπάθησε να δειξεις κατανόηση "
