Εκατσε αργα στο κρεβατι της σφίγγοντας την κοιλιά της καθως έκλαιγε ασταματητα με λυγμούς κρατωντας το γραμμα οπου εκεινος της αφησε ...
Flashback...
Ακουσε έντονες φωνες και εναν δυνατο πυροβολισμό κανοντας την να τρέμει ολοκληρη, σκούπισε βιαστικά το κορμί της και βγηκε απτη μπανιερα χτυπώντας δυνατά τη πορτα
"Μπραιαν; ανοιξε μου "
Οι μιλιες έγιναν πιο έντονες και το χερι της δεν άφηνε το πόμολο της ξύλινης πορτας
"ΜΠΡΑΙΑΝ?? ΑΝΟΙΞΕ ΜΟΥΥ"
εκλεισε σφιχτα τα ματια της εμποδίζοντας τα καυτα δακρυα της να πέσουν στα μάγουλα της και αν δεν γυρνούσε ξανα;
Ετοιμάστηκε να ανοίξει το γραμμα
Οταν η πόρτα του δωματίου ανοιξε χωρις προειδοποίηση..
Τα παγωμενα νερα επεσαν επανω στο ματωμένο πρόσωπο του κανοντας τον να ξυπνήσει περνοντας μια βαθια ανασα...
"ΘΑ ΜΑΣ ΠΕΙΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ?"
"Όχι...."
Ο συν περασε μεσα κοιτάζοντάς την εκνευρισμένος, πρόλαβε και εβαλε το γραμμα κατω απο το μαξιλαρι της κανοντας τον να κοιτάξει καχυποπτα
"Τι έχεις εκει;"
Νοιώθοντας την καρδια της πως θα σπασει επεσε πανω στο μαξιλαρι και γελασε κουρασμένη ενω ενοιωθε μικρούς χτύπους στη κοιλια της καθως ολη νυχτα δε εκλεισε ματι
"Δεν Δεν εχω τιποτα "
"Θες να σε χτυπήσουμε και αλλο; έχεις όρεξη να φας ξυλο ;"
Ο μπραιαν σηκωσε αποφασιστικά το πρόσωπο του γελωντας ειρωνικά
"Χτυπα με...."
Ο Στίβεν τον κοιτούσε με ενα βλεμμα γεματο απορία
"Πως έγινες ετσι εσυ ρε; δεν εισαι ο Μπραιαν που ξερω "
"Ηξερα πως δε μπορούσα να σε εμπιστευτώ το ηξερα πως είσαι ενα καθαρμα"
"Δεν εμαθες τα καλυτερα,αγαπημενε μου μπραιαν μετα απο αυτο εισαι ενας χαμένος"
Το προσωπο του τον κοιταξε γεματος ερωτήματα...
Μια δυνατη ζαλαδα την εκανε να σηκωθεί μουδιασμένη τρέχοντας στο μπανιο και να κανει εμετό κλαίγοντας,ο συν την ακολούθησε με ενα κενο βημα κοιταζοντας την γεματος περιέργεια
