Εβαλε το παντελόνι του δενοντας την ζωνη γύρω απο την μεση του Ενώ εκεινη δενοντας το λευκο σεντονι γυρω απο το κορμί της εδεσε τα τελευταια κουμπιά στο πουκαμισο του κοιτάζοντας τον με θαυμασμό ,γυρισε βλεπωντας το βλεμμα της που τον κοιτούσε γεματο έρωτα και της εκλεισε το μάτι..
"Τι; εχω κατι ασχημο πανω μου;"
Εκεινη κουνησε αρνητικα το κεφαλι της φερνοντας τον κοντα της για αλλη μια φορα μυρίζοντας το αρωμα του
"Οχι!!Όχι απλα εισαι τοσο.."
"Τοσο;" της ειπε σηκώνοντας το ενα του φρυδι
"Δεν μπορώ να εξηγησω μα μπορω να σου εκφρασω μεσα απο τα ποιηματα μου πως σε βλεπω στα δικα μου ματια,αν διαβάσεις σε καθε γραμμή γραφω για εσενα,οποτε σηκωνω την πένα μου για να γραψω οι δρομοι οδηγούν σε σενα "
Καθως του μιλούσε εκεινος διάβαζε τα χειλη της με προσοχή σαν να ακουγε το πιο ενδιαφερον πραγμα στη ζωή του,επιασε τα χέρια της φιλώντας της τις παλάμες..
"Δεν σε βλεπω να κοιμασαι αρα δεν σε κούρασα και τοσο χθες ε;"
Εκεινη κατεβασε το κεφαλι της με κατακόκκινα μαγουλα τρίβοντας αμήχανα τα χερια της
"Ε εγω...δεν"
Την σταμάτησε κλείνοντας της το στόμα και βαζωντας μια τουφα πισω απο το αυτι της
"Γραψε μου ενα ποιημα και κανε οτι αλλο νομιζεις σαν γυναίκα που εισαι κατι θα υπάρχει σωστα; μετα κοιμήσου λιγο ξαπλωσε γιατι το βραδυ σε θέλω ξεκούραστη "
Εκεινη σήκωσε το σοκαρισμενο βλεμμα της επανω του
"ΤΙ ΕΝΝΟΕΙΣ;"
Εσκυψε κολλώντας το σωμα του στο δικο της με αφορμη να ακούσει ποσο ξεφρενα χτυπούσε η καρδιά της
"Βλεπω σοκαριστηκαμε ε; η καρδιά σου χτυπαει σαν τρελη,επιασες το νόημα "
Την φίλησε δυνατα στα χειλη ενω ετρεξε κλείνοντας τις κουρτίνες μα το απαλο αερακι άγγιζε ακομα το ζεστο πλέον κορμι της,απο την δικια του την αφη
"Μπραιαν; γιατι μου έκλεισες το φως; ανοιξε τις κουρτίνες "
"Και αν σε δει κανενας οσο λείπω;θες να κανω φόνο;"
"Ζηλευεις;" του ειπε με ενα κρυφό χαμόγελο που πάλευε να μη φανει
"Ναι αλλα ξερεις ποιος θα πληρώσει;"
"Ποιοςςςςς;"
"Εσυ μωρο μου εσυ.Φευγω τωρα ,το βραδυ φτιαξε ατμόσφαιρα θα μας χρειαστεί"
