"Αστην δε σου εκανε τιποτα,ειναι δικη μου δουλειά εκεινη "
Ο γερος την τράβηξε περισσότερο πισω κανοντας την να βγαλει εναν ήχο πονου ενω υψωσε το μαχαιρι προς το μέρος του μπραιαν ...
"Κατεβασε το οπλο σου αν θες να ζησει"
Ο μπραιαν πεταξε το οπλο του μακρια σηκώνοντας τα χερια του ψηλα
"Ελα ηρεμα τωρα αστην"
Επιασε απο τα μαλλια την δεσποινα με δύναμή πατώντας την στο κρεβάτι,σκεπασε τον εαυτο της κλείνοντας σφιχτα τα μάτια ενω κοιταξε τον μπραιαν με νόημα...
"Γιατι μπλέκεσαι στα πόδια μου γερο?"
"Ο στόχος ήσουν εσυ εξ αρχής και το ξέρεις πολυ καλα πως για να καταταχθείς εκει μεσα ήμουν εγω το μέσο "
Ο μπραιαν εσφιξε τα χερια του σε γροθιές και χανοντας τον ελεγχο του ορμιξε πατώντας Του το μαχαιρι μακρια και τον εριξε κατω
"Σου ζητησα ποτέ να με βαλεις εκει μεσα? ΕΣΥ ΜΕ ΕΚΑΝΕΣ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΣΉΜΕΡΑ "
στράφηκε στην μητερα του κοιταζοντας την με ενα πληγωμένο βλεμμα
"Το μονο φταίξιμο που σου ριχνω ελιζαμπεθ ειναι πως με γεννησες και με έκανες με εκεινον τον αντρα που το μόνο που ξερει να κανει ειναι να σε χτυπαει"
Η μανα Του καλυψε με τα χερια της τα ματια της και άρχισε να κλαίει σπασμωδικα
Η δεσποινα σηκωθηκε κοιτάζοντάς τον με μισος ενω την αγκαλιασε προσπαθώντας να την καθησυχάσει
"Ξερεις ποσους εχω σκοτωσει? Μακαρι να ήξερες ποσο αλήτης ειμαι,ΞΕΡΕΙΣ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΚΟΠΕΛΑ ΕΔΩ?"
η δεσποινα περασε μπροστά σπρώχνοντας τον πισω
"Παψε !!! Με εμενα κανε οτι θες αρκετα πικρανες την μανα σου "
Την κοιταξε περνοντας τα δάχτυλα του μεσα απο τα μαλλια Του ενω εγλυψε τα χειλη Του και το στερνο του παλευε για αέρα
"Βγείτε ολοι εξω!!!"
Ο γερος σηκωθηκε σκουπίζοντας τα ρούχα του και ηρθε σε απόστασή αναπνοης απο τον μπραιαν
"οταν ηρεμήσεις μικρέ ελα κατω,εχω να σου μιλήσω για ενα θεμα"
Βγηκαν ολοι εξω και εκεινη πηγε να ακολουθήσει διστακτικά,οταν ο μπραιαν την έσπρωξε μεσα στο δωμάτιο και κλειδωσε την πορτα βγάζοντας το κλειδι απο το σακακι του..
"Ωστε ειχες μαζι σου το κλειδί ,και εγω μεχρι να το βρω εσπασα την κλειδαρια"
Ο μπραιαν κοιταξε την κλειδαρια γελώντας κρυφά αλλα όταν γυρισε σε εκείνην πειρε το σοβαρό του βλεμμα
"Μμμμ εκανες ζημια δηλαδη"
"Απο οτι βλεπεις"
"Πρέπει να πληρωσεις για να το φτιαξω " της ειπε κάνοντας ενα βημα μπροστα
"Δεν εχω λεφτα τωρα ,θα ζητήσω ομως απο τον αρραβωνιαστικο μου να σου πληρωσει την ζημια"
Του επεσε το κλειδί απο το χερι κοιτάζοντας την σοβαρα
"Δε θέλω τίποτα απο τον 'αρραβωνιαστικο' σου" της ειπε κοροϊδευτικά
"Πως θα σε πληρωσω τοτε?"
"Χάρισμα σου"
"Σε ευχαριστω παντως οταν με σκοτώσεις να το έχεις να με θυμασαι ε?"
"Ξαπλωσε" της ειπε δείχνοντας της με το βλεμμα του το κρεβάτι
"Τι γιατι?"
"Εξαιτίας σου μπλόκαρε η κλειδαρια τι θα κανουμε τοση ωρα?" Ειπε κοιτάζοντας την απο πάνω μεχρι κάτω ..
Εβγαλε ενα ενα τα κουμπια του πουκαμίσου του κοιταζοντας την σκοτεινά
Έτρεξε και κρύφτηκε πισω απο την κουρτίνα καλυβοντας τον εαυτό της κοιταζοντας τον ενοχλημένη
"Σταμάτα να μου λες τετοια πραγματα δεν ειμαι σαν τις αλλες ,ετσι και αλλιως εσυ φταις ας Μην κλειδωνες"
"Εσυ εσπασες ομως την κλειδαρια"
Την πλησίασε με γρηγορο βημα και την σηκωσε πανω του ξαπλωνοντας την στο κρεβατι ,αγγίζοντας την στα χερια
"ΜΗ ΜΕ ΑΓΓΙΖΕΙΣ ΠΗΓΑΙΝΕ ΣΕ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΤΟ ΔΈΧΟΝΤΑΙ ΕΓΩ ΔΕ ΘΕΛΩ ΑΚΟΥΣ?"
"περιμενε τι ειπες? " της ειπε γελώντας αγνά
"Τίποτα "
"Τι ειπες?"
"ΑΦΗΣΕ ΜΕ ΜΠΡΑΙΑΝ "
χαλάρωσε τα χέρια του μα την κρατούσε ακομα
"Θα σε αφησω μονο αν μου Απαντήσεις σε κάτι "
Η δεσποινα ξεφυσησε μεσα στο προσωπο Του κανοντας τον να κλείσει τα ματια
"Σε αγγιξε?"
"Σε νοιαζει?"
"Θα το μαθω"
"Μαθε το τώρα βρες τροπο να βγεις εξω γιατι θελει να σου μιλησει ο πατερας σου,ΚΑΙ ΒΑΛΕ ΚΑΤΙ ΠΑΝΩ ΣΟΥ ΠΟΥ ΈΜΠΛΕΞΑ "
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
