"ποιος το εκανε; πεσμου ποιος!!!!!" ειπε με ένταση καθως στεκόταν μπροστα απ'το παραθυρο με ενα παγωμενο βλέμμα
εκεινη έμεινε να τον κοιταει κενά καθως ακομα ηταν ολα θολα μπροστα της απτον υπνο...τεντωσε το σωμα της πεφτωντας ξανα πισω στα λευκα μαξιλαρια ενω του μίλησε με σπασμένη φωνη
"μπραιαν;"
"απάντησε μου,ποιος μπορεί να μας το εκανε αυτο;"
"μπραιαν; ελα ξαπλωσε διπλα μου,ειναι μολις ξημερώματα αυριο θα το συζητήσουμε, θα τον βρούμε "
αναστέναξε ηττημένος και κάθησε διπλα της κοιτάζοντας το ταβανι
"δεσποινα;"
άλλαξε πλευρό κοιτάζοντας τον με μισανοιχτα ματια και ένα βλεμμα με ερωτήματα
"μμμ;"
"δε μπορω να κοιμηθώ ''
απλωσε το χερι της αγκαλιάζοντας τον απτη κοιλια και εχωσε το κεφάλι της στο στηθος του,μονο που ο χτύπος της καρδιάς του,της ελεγε αλλα....
σήκωσε με περιέργεια το βλεμμα της κοιτάζοντας το χλωμο προσωπο του
"η καρδιά σου γιατι χτυπαει ετσι;"
"πως χτυπαει δηλαδη;" την ρώτησε καθως ενωσε την μύτη του στη δικη της..
"δεν ειναι ηρεμη μπραιαν"
ως απάντηση πειρε το μουγκρητό του,κοιτούσε το ταβανι με πολυ προσοχη,σαν να ηταν χαμενος στον δικο του κοσμο...
Και το προσωπο του φαινοταν ολο και περισσότερο χλωμό,και ο πονος του δυνάμωνε παραπανω..
"εισαι χλωμός "
εκεινος συνέχισε να κοιτάζει το ταβανι κανοντας την να θυμωσει,χτύπησε το χερι της στο κρεβατι βαζωντας μια δυνατή φωνη
"ΜΠΡΑΙΑΝ ΕΙΣΑΙ ΧΛΩΜΌΣ ΜΕ ΑΚΟΎΣ; ΔΕ ΠΡΟΣΈΧΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΌ ΣΟΥ,ΕΙΣΑΙ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΜΕΝΟΣ...δε τρως ,δεν πίνεις λιγο νερο,εισαι κλεισμενος σε ενα δωματιο και περιμένεις το ΤΙΠΟΤΑ!!!"
την κοιταξε γεματος ερωτηματικά τραβώντας την επανω στο σώμα του,το οποίο ήταν τρομακτικά ζεστό,φοβήθηκε,τρομαξε....τον κοιτούσε σοκαρισμένη .
"περιμενω το τιποτα; ΕΙΣΑΙ ΣΙΓΟΥΡΗ ΠΩΣ ΠΕΡΙΜΕΝΩ ΤΟ ΤΙΠΟΤΑ;"
σηκωσε ελαφρα το σωμα της,κολλώντας τα χείλη της στο κούτελο του
"μπραιαν; καις εχεις πυρετό,μου αρρώστησες ,δεν ηθελα να αρρωστήσεις !!δεν ηθελα..."
