φιλησε τα ματωμένα χειλη του με ανησυχία ενω εκεινος της επιασε σφιχτα το χερι οδηγώντας την μεχρι την πόρτα του σπιτιού τους..
"με περιμενες;"
"παντα σε περίμενα "
της εσφιξε περισσότερο το χερι περνώντας μπροστα και αγγιζοντας το χερούλι της πορτας,γυρισε και την κοιταξε με ενα βλεμμα γεματο αγωνια...
"ετοιμη;"
"ναι ειμαι"
Μόλις η πόρτα ανοιξε,τα ματια της αστραψαν γεμίζοντας με δάκρυα που δεν μπορούσε να συγκρατήσει,ενα ζεστο τζακι με μια μεγάλη φωτια,και πολλες ζωγραφιές Στους τοιχους,και πανω απο ολα δυο παιδικα χαμογελα,ετρεξε αγκαλιαζοντας τον Μπεν και το κοριτσακι διχως να το ξερει,το αγαπουσε και ας μην ηξερε πολλα για εκεινην,χαιδεψε τα ξανθα μαλλια της και της αφησε ενα ζεστο χαμογελο
"το ηξερα πως ειστε καλη κυρία "
"αγαπη μου εσυ,ελα να σε παρω Μια αγκαλια"
επεσε στην αγκαλια της χαϊδεύοντας τα καστανα μαλλια της και υστερα αγγιξε απαλα τη κοιλια της
"το μωρακι μεγαλώνει;"
"θα ηθελες να το δεις;"
τα ματακια της ανοιξαν με περιέργεια καθως δε μπορουσε να καταλάβει ..
"μα δεν ειναι μεσα στην ,στην κοιλια σου;"
ο μπραιαν γονάτισε μπροστά απο τον καναπε και ολοι τον πλησίασαν,αφησε το μικροσκοπικό μωρο στα απαλα μαξιλάρια καθως ο ενθουσιασμός των παιδιών δεν άργησε να φανεί
"νομιζα πως ήταν στη κοιλια σου" της ειπε δακρυσμένη χαιδευοντας απαλα το κεφαλάκι του
"ουαου και εγω θελω να κανω μωρο μια μερα" ειπε ο Μπεν σηκώνοντας το μωρό αποτομα στην αγκαλια του,αμεσως το επιασαν τα κλαμματα,το κοριτσάκι γυρισε στην δεσποινα τραβώντας απαλα το φορεμα της
"μπορω να την αγκαλιασω;"
"φυσικα και μπορείς "
πλησιασε τον μπεν πέρνοντας το μωρο στα χερια του
"δεν ξέρεις να νανουριζεις τα μωρά κοιτα εμενα"
αρχισε να κουναει το παιδι απαλα κανοντας το να ηρεμησει και έπειτα το εδωσε στην μαμα του
"ειδατε; ξερω"
"φυσικα και ξέρεις,θα αφήσω το μωρο να κοιμηθεί και θα επιστρέψω αμεσως"
