Καθως η ωρα περνουσε,η νυχτα έκρυβε και κατι νεο για να αντιμετωπίσεις,και σε αυτη την περιπτωση εκρυβε μια Μεγάλη παγώνια που σε τρυπουσε ανελέητα..
Ξύπνησε απο το κρυο αντικρίζοντας τον απέναντι της να κοιμαται και ο ιδιος,σηκωθηκε απαλα παρατηρώντας τον,ειχε σμιξει τα φρυδια του ενω ειχε παρει μια έκφραση πονου στο προσωπο του...
Ενα δάκρυ εσταξε απο τα ματια του και η ανασα του εγινε πιο γρήγορη,φαινοταν να κρυώνει..τα ματια της ανοιξαν διαπλατα ενώ γυρισε στα πλάγια το προσωπο της
"Κλαίς? Μηπως κρυωνεις?" Του ψιθύρισε απαλα μα εκεινος δε της Απάντησε,ηταν ριγμενος στο δικο του λήθαργο ενω αρχισε να τρεμει
"Μηηη_θα _θα σε σκοτωσω_μη"
Η Δέσποινα Τον ακουσε να οδύρεται,ετσι και εκείνη σύρθηκε στο μέρος Του και τον σκεπασε ωστε να μην κρυώνει ,εριξε το σωμα της επάνω του και εβαλε το κεφάλι του στην αγκαλια της χαϊδεύοντας του απαλα τα μαλλιά και τοτε εκείνος ηρέμησε σφίγγοντας την επανω του
"Άραγε εισαι τοσο κακος οσο Φαίνεσαι; και ομως οταν κοιμάσαι εισαι σαν παιδι "
Εκεινος ανοιξε αργά τα μάτια του αντικρίζοντας την
"Φαίνομαι σαν παιδί γιατί ως παιδι μου κλέψανε τα όνειρα "
Εκεινη ξεσπαστηκε ακούγοντας την βραχνή Του Και βγηκε απο την αγκαλιά του..
"Τι εκανες εσυ εδω;"
"Εσυ γιατι με εσφιξες στην αγκαλιά ?"
Δε της απάντησε,μονο άλλαξε βλεμμα οταν ενας δυνατος θορυβος ακουστικε,πετάχτηκε επανω βαζοντας την πισω του κρατώντας την γερά..
Ο στιβεν μπηκε μεσα κοιτάζοντάς τους σοκαρισμενος
"Μα καλα εκείνη δε πέθανε??"
Ο μπραιαν την αφησε αποτομα πιάνοντας τον Στίβεν από τον λαιμο
"ΓΙΑΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΜΠΡΟΣΤΆ ΜΟΥ ΡΕ? ΜΕ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΊΣ?"
"Ρε βλακα που να το ξερω οτι εισαι με γκομενα? Καλμαρε,το ηξερα πως την γουσταρες τρελά "
Ο μπραιαν του τραβηξε ενα δυνατο χαστούκι στο προσωπο κανοντας τον να αλλαξει πλευρό ολοκληρος
"Τελευταία σου ευκαιρια ,αν τολμήσεις και ξαναπεις τιποτα θα σε σκοτωσω,και τωρα θα με βοηθησεις "
"Και γιατι να το κανω?"
"Εισαι υποχρεωμένος ακους?"
"ΚΑΝΕ ΤΗ ΔΟΥΛΕΙΆ ΣΟΥ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΝΑ ΤΕΛΕΙΏΝΟΥΜΕ ΜΑΖΙ ΤΗΣ,ΕΛΑ ΔΕ ΘΑ ΣΤΗΝ ΠΑΡΕΙ ΚΑΝΕΊΣ ΚΑΝΕ ΤΟ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ"
