Ανέβηκε τις σκάλες αργα ακούγοντας μερικα βηματα στο ξυλινο δάπεδο,κοντοσταθηκε εξω απο την πορτα παίρνοντας μια βαθια ανασα και την εσειρε αργα ωστε να μπει μεσα....
Κρύφτηκε πισω απο την πορτα,κρατησε την παιδική του αναπνοή με μερικα δακρυα,επρεπε να φανει θαρραλέος σαν άντρας και όχι σαν παιδι, δεν επρεπε να ακουστεί μήτε να φανει η σκια του.
"Είσαι εδώ μικρε; απαντησε μου εισαι εδω; δεν ηρθα να σου κανω κακο"
Περπατησε λιγο πιο βαθια στο δωματιο,ενα σπασμενο και ξύλινο γραφείο με μερικες ζωγραφιες και ενα παραθυρακι με σπασμενο τζαμι,μα ειχε ονειρικη θεα την θαλασσα και το φεγγαρι,θυμηθηκε εκεινη χωρις να ξερει ουτε ο ιδιος το γιατι και χαμήλωσε το βλεμμα του στις ζωγραφιές....
Μερικους ανθρώπους στα μαυρα και ενα μικρο παιδι στο αίμα,γυρισε να κοιτάξει τις υπολοιπες ζωγραφιές και το μονο που μπορούσε να διακρίνει ηταν μερικές μουτζουρες,μαυρες κολλες χωρις κανενα χρωμα...
Τις σκεψεις του διεκοψε μια αντανάκλαση στο τζαμι,θαρρείς και ειδε κατι να κινείται πισω απο εκεινον,γυρισε πισω να κοιτάξει και δεν ήταν κανεις..
Οταν ακουσε μια ελαφρια ανασα,γύρισε αποτομα βρισκοντας το παιδι με ένα ξυλο στο χερι του ετοιμο να τον χτυπησει,το τράβηξε επανω του αποτομα..
περπατησε αργα αψηφώντας τα αιχμηρά αντικείμενα μπροστα της και σήκωσε το σιδερο έτοιμη να τον χτυπήσει,οταν η αντανακλαση της στο παραθυρο την πρόδωσε..
Με μια σβελτη κινηση την εβαλε στον τοιχο καθηλωνοντας την,επιασε σφιχτα τον καρπο της κανοντας την να ριξει το σίδερο στο πατωμα,το σωμα της ειχε τεντωθει απο την δυναμη που της κρατούσε τα χέρια καθως η ιδια δε πατούσε καλα Στο έδαφος και ηταν με τις μύτες, εκλεισε τα ματια της και ανάσαινε κοφτά δίχως να παραπονεθεί απο τον πόνο...
Εκεινος χαλαρωσε τα χερια του βλεπωντας την μα όταν εκεινη πάτησε στο έδαφος εβγαλε ενα βογκητο πόνου και επεσε κατω σπάζοντας σε κλαμματα..
"Μη κλαις,σηκω και απλα μη ξαναπροσπαθησεις να με σκοτώσεις ειναι ματαιο"
Εκεινη δε μίλησε,αγκάλιασε τον εαυτό της .....
