"Οχι δεν ειμαι εγω αυτος "
Εφυγε απο κοντα της αφήνοντας την με ένα ασυναισθητο χαμογελο στο προσωπο της
"Γιατι σε καθε ιστορία προσπαθείς να κρυφτείς απο μενα;"
Ο συν κατευθυνθηκε σε εκείνη και πριν προλαβει να το καταλάβει την σήκωσε στα χερια του και περπατησε μαζι της ανεβαίνοντας τις σκαλες...
Ο μπραιαν εμεινε ακινητος σε ενα σημειο βλέποντας τους να ανεβαίνουν ενω εκεινη τον κοιτούσε μουδιασμένη
Οταν ακουσω τη φωνη σου θα μπω στο δωματιο και θα τον κανω σκόνη
"Υποσχέθηκες " του ψιθυρισε καθως η πορτα εκλεισε....
Ο μπραιαν χτύπησε το τζαμι μπροστα του και αφου ολοι ηταν στα δωματια τους βγηκε απο το σπιτι ανεβαίνοντας στη μηχανη του, κατευθύνθηκε σε ενα μερος οπου ηξερε πολυ καλα...
"Δε θα βγάλεις το νυφικό σου? Έτσι θα μεινεις?"
Εκεινη γυρισε κοιταζοντας τον αγρια
"Παντως οχι μπροστά σου μην προσπαθείς αδικα το οτι ειπα ναι δεν σημαίνει πως σε ηθελα ημουν αναγκασμενη να το κάνω "
"Τοτε εισαι αναγκασμενη να κανεις και αλλα πολλα" της ειπε περνοντας τα χερια του γυρω απο τη κοιλια της ψυθιριζοντας της στο αυτι
Περασε μεσα απο την σιδερένια πορτα αντικριζοντας την λιζα να καθεται σε μια καρεκλα αγγιζοντας την κοιλια της...
Ο μπραιαν πηγε σε εκεινον γυρνοντας τον μπροστά στο προσωπο του
"Γιατι ειναι εκεινη εδω?"
Η λιζα σηκωθηκε βαζοντας το χερι του πάνω στη κοιλια της
"Το νοιωθεις το παιδι μας;"
Ο μπραιαν τράβηξε το χέρι του μακριά Της και εκανε δυο βήματά πίσω..
Τιναξε τα χέρια Της μακριά του δίνοντας του ενα γερο χαστούκι
"Μη με αγγίζεις "
"Απο πότε εγινες εσυ στοργική μάνα?"
"Το θελω το παιδι μπραιαν αλλα αν δε το θες εσυ μπορω να το ριξω"
Τα ματια του άνοιξαν διαπλατα
"ΔΕ ΘΑ ΚΆΝΕΙΣ ΈΚΤΡΩΣΗ ΑΚΟΥΣ? ΘΑ ΤΟ ΜΕΓΑΛΏΣΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΠΡΕΠΕΙ ΕΓΩ ΑΛΛΑ ΜΑΚΡΙΑ ΣΟΥ"
ο αντρας με το καμμενο προσωπο μπροστα Τους αρχισε να χειροκροτεί ειρωνικα
"Μπραβο μπραιαν!!! Σου δινω συγχαρητηρια μπραβο!! Οταν το έκανες μαζι της δε σκεφτηκες τι μπορει να συμβεί είστε τοσο αφελείς "
