"Παρε το χαμπαρι,έχουμε χωρίσει καιρο τωρα ο αντρας μου με περιμενει με αγαπαει ,δεν με χτυπαει οπως εσυ "
Η βροχη επεφτε πανω στα πρόσωπα τους,τονίζοντας τα θυμωμενα χαρακτηριστικά του,προσπάθησε να τον αποφυγει οταν το απότομο του χερι την τράβηξε με δύναμη από τον καρπο,όχι δεν ήταν εκεινος που αγαπησε,ηξερε πως ηθελε να της κανει κακο και πονούσε να τον βλεπει ετσι
"Ερχεσαι μαζι μου"
Την εβαλε στο πισω κάθισμα καθιζοντας διπλα της ενώ εδωσε εντολη τους άντρες του να ξεκινήσουν,την οδήγησε σε ενα ερημομενο σπιτι καθως εκλεισε την πόρτα πισω του,η καρδια της παγωσε ,ειχε πεσει στην παγίδα του..
Την πλησιασε σαν αγριμη σκεφτοντας πως σε εκεινη την ερημια δεν θα μπορούσε να ακούσει κανενας τις φωνες της,εφοσων την ειχε ενας αλλος απ'την στιγμη που δεν την ειχε εκεινος ποτέ, θα την εκανε δικη του με το ζορι,εσκισε αγρια τα ρούχα της αγνοώντας τα δακρυα της,πίστευε πως θα μπορουσε να παλέψει μα ηταν ενα μολις μηνα εγκυος,ενα χτύπημα και θα το εχανε,η πρώτη της εγκυμοσύνη δυσκολη και επικυνδινη,καθώς εκλαιγε οταν εκεινος ο αντρας την εκανε βίαια δικη του,ενοιωθε το παιδι στα σπλάχνα της να την προειδοποιεί πως πλησιάζει το τελος.
Το αιμα στα ποδια της,της εδειξε πως το παιδι της την εγκατέλειπε,επεσε στο πατωμα αγκαλιαζοντας τον εαυτο της,τότε ηταν αρκετά μικρη για να ζησει ολο αυτο το βασανιστήριο
"Το παιδι μου!!!"
"Νομιζεις δεν το ηξερα;γι αυτο σε βιασα για να το χάσεις,κοιτα πως σου φέρθηκα,δεν το σχεδιασα ετσι εγω"
Επεσε στο πατωμα σπάζοντας σε κλαμματα,περασε λίγος καιρος κρατωντας την μαζι του και βασανίζοντας την σαν ενας σωστος αλήτης γιατι η λεξη αντρας δεν ειχε περασει ποτε απο τα αυτια του,δεν ρωτησε ποτε τι μπορεί να σημαίνει,δεν εμαθε,χαρούμενος απο τα αγρια χτυπήματα που χαραξε επανω της και δημιουργώντας μια ζωη με την βία,ενω εκεινη αρνιόταν να πιστέψει πως ειναι μια ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη,την αφησε ελεύθερη γυρνοντας στον αντρα της,μα πως να τον αντικρισει εναν μηνα μετα; τι θα πίστευε;
