σκαρφάλωσε στο παραθυρο πλησιάζοντας την σε απόσταση αναπνοής ενω ειδε τα ματια της βουρκωμένα..
"έκλαιγες;"
γυρισε την πλάτη της σκουπίζοντας τα δάκρυα της και γυρισε ξανα σε εκεινον με ενα ψεύτικο χαμόγελο
"Όχι δεν έκλαιγα "
της σκουπισε το παγωμένο της μάγουλο κοιτάζοντας την απ'τα πλαγια
"τα ματια σου ηταν κόκκινα,απο ποιον πας να κρυφτείς;"
"νομιζα Πως...
"πως ήμουν με γυναικα;"
έσκυψε το κεφάλι της λυπημένη και εκεινος το ανέβασε προς εκεινον κανοντας την να τον κοιτάξει ένοχα
"πίστευες πως θα ήμουν με μια αλλη γυναικα εκτος απο σενα;"
"εγω απλα,σκέφτηκα εκεινη στο μπαρ δεν "
"δεν θυμάμαι καν πως την λενε,δεν την αγαπησα ποτέ "
επεσε στην αγκαλια του βαζωντας τα κλαμματα για αλλη μια φορα ενω εκεινος προσπαθούσε να την ηρεμήσει
"έλα μην κλαις "
"συγγνωμη " ειπε καθως ο λιγμος Της ήχησε βαθια στη καρδια του σαν μια λυπημένη μελωδία
"το ξερεις οτι εισαι ομορφη ακομα και οταν κλαις;"
τον κοιταξε ξαφνιασμένη ενώ εκείνος την εκανε μια σβουρα κοιτάζοντας την απο πανω μεχρι κατω ενώ τα μάγουλα της έγιναν κατακόκκινα
την κολλησε στο κορμι του φιλώντας την δυνατα καθως περασε τα χερια του ανάμεσα στα σπαστά της μαλλιά κατεβαίνοντας ολο και πιο κάτω φτάνοντας χαμηλά στην μέση της,τον ακουσε να αναστενάζει δυνατα κανοντας την όλο και περισσότερο πισω ωσπου επεσαν αγκαλια στο κρεβατι..
"μπραιαν;"
"δεν αντέχω αυτη την απόσταση "
"μπραιαν ο στιβεν,μας χωρίζει μια πόρτα....''
εκεινος συνέχισε να την φιλάει στο λαιμό κάνοντας την να κλείσει τα ματια της σφιχτα
"μπραιαν ......" του ψιθύρισε
"θα είμαι καλο παιδι αληθεια " της ειπε καθως ψιθύρισε στο αυτι της φιλώντας την αργα εκει
"τα τα παιδια θα ..ειναι μονα τους..."
"παραδέξου το ότι με θες πολυ "
"σε θελω "
η πόρτα χτύπησε έντονα μα οσο χτυπουσε τοσο την κολλουσε πανω του,δε την αφηνε να απαντήσει όσο και αν προσπαθούσε
