Η καρδια της σταμάτησε αποτομα και κοιταξε στιγμιαία το κενο,περπατησε μουδιασμενα μεχρι το μερος του γυρνοντας τον απο τον ώμο καθως εκεινος εκλεισε το τηλέφωνο ,την κοιταξε πονηρα ενω εκεινη τον κοιτούσε καχύποπτα...
Η ανασα της δε μπορούσε να βγει απο τους πνεύμονες της ενω ακομα και το μωρο τρελάθηκε,την χτυπούσε απανωτά στην κοιλια σαν να την προειδοποιουσε να ηρεμήσει πριν γινόταν καποιο κακο,μα ο ιδρωτας επεφτε σα το νερο κανοντας την να γίνει ολοκληρη μουσκεμα και οσο περνουσαν τα δευτερολεπτα περιμενε μεσα της να εκραγεί αργα οταν ακουσε την απόφαση θανατου του..
"Τ-τι ειπες;" του ειπε καθως τα ματια της τρεμοπαιξαν αφήνοντας ενα καυτό της δάκρυ να πεσει απροειδοποίητα στη κοιλια της που δε φαινόταν ακομα η εγκυμοσύνη της,ενοιωσε ενα απαλο χτύπημα σαν τρανταγμα καθως ειδε το βλεμμα του γεμάτο προδοσία...
Κουνησε το κεφαλι του καταφατικα και σηκωσε τα φρύδια του μεσα στην ειρωνια...
"Θα μεγαλώσει ορφανο!" Της ειπε κάνοντας ενα βημα μπροστα σε εκεινη
Το χερι της επεσε μουδιασμενα απο τον ώμο του κανοντας ενα βημα πισω ,το βλεμμα της ομως καρφωμένο δεν εφυγε απο πανω του ,δεν ηθελε να το πιστεψει, σίγουρα θα ελεγε ψέματα..
Γελασε αμηχανα κουνώντας αρνητικά το κεφαλι της προσπαθώντας να διωξει τις κακες σκεψεις απο μεσα της
"Κανεις πλακα ετσι;" του ειπε με μια μικρη δοση ελπιδας μεσα της
"Με βλεπεις να κανω πλακα; θα μεγαλώσει ορφανο!!!" Της ειπε έντονα
"Οχι!!!"
"Ναι θα μεγαλώσει χωρις πατερα δεσποινα,αυτη τη στιγμή εισαι μια χείρα και τιποτα αλλο αυτο εισαι"
Απομακρύνθηκε απο κοντα του τρέχοντας στη μεγαλη ξυλινη σκαλα,για μια στιγμή νομιζε πως θα πεσει,ολα γυριζαν και μια έντονη προειδοποίηση απο μεσα της να βγαλει οτι περιεχόμενο υπηρχε ,την εκανε να πιασει στιγμιαία το κεγκελο διπλα της...
"ΠΟΥ ΝΟΜΙΖΕΙΣ ΠΩΣ ΠΑΣ; ΘΕΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΤΟ ΆΨΥΧΟ ΣΩΜΑ ΤΟΥ;"
η ανασα της εβγαινε βιαια απο μεσα της,ηθελε προσπάθεια να αναπνεύσει,αν πεθαινε εκεινος;
"Θα σε βρω,αλλιως θα περιμενεις θα είμαστε μαζι" ψιθυρισε στον ιδιο της τον εαυτο και συνέχισε να τρεχει
Κατέβηκε τις σκαλες και ανοιξε με δύναμη την πορτα,απο την αγωνια κοπηκε ολοκληρη,το προσωπο της χλωμιασε αποτομα και τα ποδια της ενοιωθε πως θα την εγκαταλειψουν,η αγωνια και η πιεση της την σκοτωσαν οσο περνούσαν τα λεπτα, μα ηξερε που πρεπει να παει...
