Violet Embrace

-1-

Bölüm Şarkısı: My Chemical Romance I'm Not Okay (Multide)

Lauren'in Ağzından

Aynada son bir kez kendime baktım.

"Hayır." diye mırıldandım kendi kendime. Masanın üstünde duran göz kalemini alıp kapağını vahşice açtım.

Kalemi göz altıma bolca sürdüm. Kapağını kapattığım kalemi masaya bıraktım ve gözlerimi ovuşturdum. Bu insanları benden uzak tutmaya yeterdi.

Üstümdeki deri ceketi düzelttim ve içinde bir tek kalem kutum, günlüğüm ve bir şişe su olan çantamı aldım. Abime seslendim:

"Zach, ben çıkıyorum!"

"Tamam Lauren. Moralini bozma sakın olur mu? Seni seviyorum."

Gülümsedim.

"Ben de seni seviyorum." Evet. Hayatımda tek sevdiğim insan Zach'ti zaten. Beni hayata bağlayan şeydi Zach. Yaşamla ölüm arasındaki o ince çizgiydi.

Zachary'yle kardeşten öteydik. O bu dünyada beni olduğum gibi kabul eden tek insandı.

Zach'e el salladım ve anahtarımı alıp okula doğru yola koyuldum.

Kulaklıklarımı taktım ve müziği son ses açtım. Ancak böyle dünyanın sesini kısabiliyordum.

Kulaklarımı Gerard Way'in mükemmel sesi doldurdu: "I'm not okay."

Dudaklarımı kıpırdatarak şarkıya eşlik etmeye başladım. Yolda dalgın dalgın yürüyordum. Okula hep ucu ucuna yetiştirdim, evim yakın olsa bile yolu uzatır veya salınarak yürürdüm.

Telefonumdan saate baktım. 07:38. Okulun başlamışına 22 dakika vardı. Okula gitmem 13 dakika sürse dersek...

Cebimden sigara paketimi aldım ve siyah mat çakmağımla yaktım.

Zach, sigara içmeme asla müsaade etmezdi. Zaten Zach kendime zarar vermeme yol açabilecek her türlü şeyden uzak tutmaya çalışırdı beni.

"Sen benim küçük meleğimsin. Seni kaybedemem."

Sigara, ölümümü yakınlaştıran bir araçtı benim için. Bileğime çekilmiş bir bıçaktan tek farkı hemen etki etmemesiydi.

Sigaranın dumanı görüş alanımı kaplarken aniden sert bir darbeyle yere düştüm.

"Yoldan çekilsene aptal!"

"Korna filan çaldın da mı çekilmedik!" diye cevap verdim yerden kalkarken. Siyah pantolonum gri tozla lekelenmişti.

Bana çarpan bisikletli çocuğa delici gözlerle baktım. Pek çok insan bu bakışlardan geri çekilmeleri gerektiğini anlarlardı.

Oysa çocuk:

"O aptal müziğini son ses dinlemesiydin çaldığım kornayı duyardın!"

"Yanımdan geçebilirdin!"

"Yaya yolunda yürüyebilirdin!"

"İnat etme, çekil git. Zamanımı senin gibilere harcayamam." dedim yerden sırt çantamı alarak.

"Bizim gibiler mi, esas benim seni gibi anormallerle işim yok!" dedi ve sert bir frenle çekip gitti.

Yere düşmüş olan sigaramı ayağımla  söndürdüm. Telefonumun ekranı çatlamıştı.

"Lanet olsun."  diye mırıldandım. Saat 08.12 olmuştu.

Biraz hızlanarak okul yoluna gittim. Sınıfa çabuk gelebileğim diye alt kata sızdım. Burada pek öğrenci olmazdı, okulumuzun müzik grubunun çalıştığı stüdyo buradaydı.