Violet Embrace

-30-

Clary'nin Ağzından

Alex'in yatağının ucuna rahatsızca oturmuş örtünün ipleriyle oynuyordum.

Başıma gelen şeyden o kadar utanıyordum ki, Violet Embrace'den ayrılmayı bile düşünmüştüm.

Ama ayrılırsam dedikodular asla arkamı bırakmazdı ve bu çok daha kötüydü.

Ayrıca onlar her zaman benim yanımda durmuş gerçek dostlarımdı, aynı Alex'in bana şu an yaptığı gibi...

Ayak seslerini duymamla birlikte Alex'in merdivenlerden çıkıyor olduğunu anladım ve kendimi daha da küçültmeye çalışarak gözlerimi ayaklarıma diktim.

Alex elindeki bardakla içeri girip bana doğru uzatınca onun gözlerine bakmadan hafifçe gülümseyerek bardağı hızlıca ondan alıp ellerimi doladım, ama bunu yaptığım an pişman oldum.

Hissettiğim ani sıcaklıkla, "Ah," diyerek bardağı elimden düşürdüm.

Şaşkınlıkla bardağa bakarken, daha kötüsü olamaz heralde, diye düşünüyordum.

Tedirgin gözlerle Alex'e bakarak ayağa kalktım. O da daha oturmamış, boş gözlerini bardağa dikmişti.

Sinirlenmiş miydi acaba? Onun başına ne kadar sorun açtığımı mı düşünüyordu şuan?

"Şey Alex ben..." daha demin onunla göz göze gelmeyi istemiyordum ama şimdi bana bakıp sorun olmadığını söylemesine ihtiyacım vardı,
"Çok özür dilerim, bardağı birden elime alınca çok sıcak geldi de..."

Alex cevap vermeyince eğilerek bardağı elime almıştım ki beni kolumdan tutarak durdurdu, "Senin yapmana gerek yok. Bayan Wood'u çağırırız o bu işi halleder."

Bayan Wood kim der bir tarzda Alex'e bakıyordum ki aklımdakileri okumuşçasına cevapladı, "Burada çalışan bir görevli. Bu tür işlere genelde o bakar."

"Ha, peki." derken hala Alex'in evinin bu kadar büyük olmasına şaşırıyordum. Ve bu evde çalışan sadece bir görevli değil, 2-3 tane vardı.

Tabi benim gördüğüm kadarıyla.

Alex Bayan Wood'u çağırdıktan sonra o gitmeden önce bana dönerek, "Yine çay ister misin?" diye sorduktan sonra başıyla yeri işaret ederek, "Tabi bu sefer daha soğuk olur," dedi hafif bir alaycı tavırla.

Benim cevabımı bekleyen kadına dönüp, "Yok teşekkürler," diyerek cevapladım.

Kadın için benim sözlerimin pek de bir önemi yoktu, Alex'e gözlerini dikerek, "Bir şey ister misiniz?" diye sorunca Alex başını sallayarak artık sıkılmış bir sesle, "Bana 'siz' diye hitap etmenize gerek yok Bayan Wood size daha kaç kere söylemem gerek, asıl siz benden büyük olduğunuz için ben öyle demeliyim. Ebeveynlerimin size böyle bir şey yüzünden kızacağından çekiniyorsanız lütfen öyle düşünmeyin. Buna izin vermem."

Yaşlı kadının yorgun ve sıkılmış görünen suratı Alex'in bu sözleriyle ışıl ışıl parlamaya başladı, "Sen çok iyi bir çocuksun Alex," diyerek oradan uzaklaştı.

Alex'in kadına böyle davranması içimi ısıtmıştı. Ona bakarak hafifçe gülümsedim, o da bana bakıp gülümsememe karşılık verdi.

Alex ilerleyip puf koltuklara oturduktan sonra yanındaki koltuğa eliyle vurarak gelmemi işaret etti.

Çekinerek koltuğa yavaşça oturmaya çalıştım ama kontrolümü kaybederek birden geriye doğru düşünce bugün bu kadar sakar olduğum için içimden kendime söylendim.