Violet Embrace

-43-

Get Scared- Don't You Dare Forget The Sun.

Lauren'in Ağzından

Daha önce hiç böyle hissetmemiştim.

Bu kadar...

Bu hissi tanımlayacak olan kelime neydi peki? Sanki dibi görünmeyen bir çukura düşüyordum, ama nedense hiçbir şey hissedemiyordum. Çığlık atmam gerekirdi, tırnaklarımı duvara geçirmem ve parmaklarımdan çıkan kıvılcımlara bakıp dişimi sıkmam gerekirdi. Ölmemek için acıya katlanmam gerekirdi.

Ama ben bunu yapmıyordum, benden gittikçe uzaklaşan ışığa bakıyordum düşerken, rüzgarın saçlarımı okşamasını hissediyordum. Bir şeyi umursamayacak kadar yorgundum.

Belki de kendimi tanımlarken kelime budur, yorgun. Sadece gözlerimi kapatıp uyumak istiyorum. Sanki bu aklımdaki kum fırtınası misali uçuşan anıları silmeme yardım edebilecekmiş gibi.

"Lauren, lütfen! Beni dinle! Her şeyi açıklayabilirim!"

Neden ona cevap verememiştim ki ben?..

Doğru, çünkü çok yorgundum. Çünkü eski sevgilime cevap veremeyecek kadar yorulmuştum.

Eski sevgili... Kulağa ne kadar garip gelen bir kelime bu. Sanki üstümde beyaz bir elbise ile en sevdiğim grubun konserine gidiyormuşum gibi...

Peki, biz Caleb'la ayrıldık mı ki?

"Avery! Senin yüzünden nelere katlandım biliyorsun! Sırf senin yüzünden, senin şu aptal ve beş para etmez ideallerin ve kendini herkesten yüksek görmeni sağlayan gururun yüzünden..."

Caleb'ın omuzlarının titrediğini gördüm. Karşısındaki uzun, beyazımsı sarı saçlarını at kuyruğu yapmış ve iri gözleri göz yaşları ile ışıldayan "üvey kardeşi" Avery...

"Ben..."

"Ben senin yüzünden."

Caleb'ın hıçkırdığını duydum.

Acıyordum. Kime mi? Kendime elbet. Bu kadar aptal, bencil ve kırılgan olduğum için. Hiçbir halta yaramadığım ve kimsenin sevmediği bir varlık olduğum için.

Ben, geceyarıları gezen serserilerin aşık oldukları kişiydim. Her yeni boyanmış duvara adını yazdıkları, ama ertesi güne üstünün beyaz boya katmanıyla örtülüp sonsuzluğa karıştığı.

"Hahaha! Bak Tommy, Lauren Maxwell buradaymış."

Kollarını beline koymuş kızıl saçlı, tombul kıza baktım. İsmi Tiffany idi. Her gece kabuslarımı süsleyen o gülümsemesi ile bana bakıyordu.

"Yine mi o aptal şeyi yazıyorsun? Neydi adı?"

Yeşil gözlerini bana diken Tommy, delice bir kahkaha attı. Bunun üzerine küçük Maxwell defterine sarılıp iyice küçülmeyi diledi. Belkii böylece korkunç ikizlerden kaçabilirdi.

Gözlerini yumdu Lauren ve derin bir nefes aldı, Zach ona böyle yapmasını söylemişti. Böylece korkunç ikizlerden korkmayacaktı, en azından Zach öyle söylemişti.

Tommy avuç içlerini sıraya vurdu ve Lauren'in korkuyla titremesine sebep oldu.

"SÖYLE DEDİM SENİ FAHİŞE!"

"Ş-şiir. Y-yazdığım şeye şiir deniyor."

"Yazdığı şeyi mi soruyorum gerizekalı! Cevap verme bana!"