Violet Embrace

-14-

Clary'nin Ağzından

"İşte, bu yüzden buradayım. Sana gerçekten sorun çıkarmak istemezdim ama başka gidecek bir yer bulamadım."

Lauren'ın suratına bakamıyordum. Vereceği tepkiden ve sorun olmayacağını söylese bile içinden beni burada istememesinden korkuyordum.

Ama eve artık kırmızı mektup gelince ne yapacağımı bilememiştim.

Kırmızı mektup, son şans demekti.

Bunun üstüne de apartman görevlisi gelip annemle konuşmak istediğini, vergilerin artık ödenmesi gerektiğini, bunu anneme söylemem gerektiğini söylemişti.

Görevliye onun bundan haberi olduğunu, sadece çok çalıştığından unuttuğunu, birkaç güne yatıracağını söylemiştim.

Adam gittikten sonra bütün evi para bulma umuduyla karıştırmış, bir şey bulamayınca hafiften bir panik atak geçirmiştim.

Mal gibi paramı saçma şeylere harcamıştım ve bardan kazandığım para daha ay sonunda gelecekti.

Zaten o da yetmezdi.

Matthew'a gitmeyi düşünmüştüm ama sonra onunla neden paramın bittiğini hakkında bir konuşma yapmak zorunda kalacaktım.

Ve şuan gerçekten o konuşmayı yapacak havada değildim.

Zaten Lauren'da da çok kalmayacaktım.

Kalamazdım.

Sadece işleri yoluna koyana kadar birkaç güne ihtiyacım vardı.

Ama işleri nasıl yoluna koyacağım hakkında da bir fikrim yoktu.

Lauren hala bir şey demeyince moralim iyice bozulmuştu.

Sanırım bu, benim daha önemli işlerim var lütfen sana git dememe gerek kalmadan gider misin, susuşuydu.

Ağlamam geçmişti, ama sanki geri gelecekmiş gibi hissediyordum.

Gitmek için ayağa kalktım ama Lauren beni kolumdan çekerek geri yerime oturtturdu.

Yüzüne baktım, üzgün görünüyordu.

"Çok üzgünüm Clary, bunları yaşadığını bilmiyordum. Ayrıca tabiki de burada kalabilirsin. İstediğin kadar."

Minnettar ve rahatlamış bir şekilde ona baktım, "Teşekkür ederim." dedim kısık bir sesle ve geri kafamı ayaklarıma doğru çevirdim.

Bana artık farklı bir gözle mi bakacaktı? İstemesem de endişeyle bunu düşünüyordum. Bana farklı davranmasını istemiyordum ama eğer ona bunu söylersem bu sefer kesinlikle farklı davranırdı.

Lauren konuyu dağıtmak için ellerini çırparak, "Yaşasın, hep bir oda arkadaşım olsun istemiştim!" deyip beni elimden tuttu ve odasına doğru koşmaya başladık.

Odada 2 tane yatak vardı, açıkcası onunla aynı yerde kalacağımı düşünmemiştim, "Umm, ben de mi burada kalacağım?"

Bana şaşırarak baktı," Tabi neden olmasın, yani benimle aynı odada kalmakla bir sorunun yok, değil mi?"

Biraz hayal kırıklığına uğramış görünüyordu, beni tamamen yanlış anlamıştı.

Ben sadece, utanmıştım o kadar.

"Hayır Lauren, tabiki de seninle kalmak isterim ben sadece..."