Violet Embrace

-20-

Clary'nin Ağzından

Lauren kapıyı arkasından sertçe kapattıktan sonra etrafta bir sessizlik oluştu.

Kimse ne hareket ediyor ne de bir şey diyordu.

Olanları hazmetmeye çalışarak gözlerimi kırpıştırdım.

Lauren Courtney'i mi dövmüştü? Hem de Daniel'ın dediğine göre onu neredeyse öldürüyordu. Bu düşünce karşısında içimin ürperdiğini hissettim.

Etraftaki sessizliği ilk Alex bozdu,

"Biri bana Lauren, Daniel ve Courtney arasında neler döndüğünü söyleyebilir mi lütfen?"

Bunu ortaya doğru söylemişti ama daha çok Daniel'a doğru bakıyordu.

Grayson da kollarını önünde birleştirerek Daniel'a doğru döndü, "Neler oldu acaba?" dedi sinirli bir sesle.

Daniel başını kaldırıp bir Alex'e bir Grayson'a bakarak, "Ne yani, benim suçum mu şimdi olanlar?"

Grayson inanamayan gözlerle bana doğru bakarak, "Ne dediğini duyuyor musun Clary? Ne yaptığını farkında bile değil!"

Daniel Lauren'ı gerçekten çok üzmüştü ve bence ne yaptığını o da biliyordu ama suçu üstüne almak istemiyordu.

Ayrıca ne kadar Daniel'ın da suçu olsa sonuçta bu bir oyundu, herkesin içeri girdiği kişiyle bir şeyler yapması gerekiyordu, değil mi?

Saçmalama Clary, tabiki herkes senin gibi Avery ile öpüşmek gibi salak bir hata yapmazdı.

Evet, ben Avery'yi öpmek gibi büyük bir hata yapmıştım, büyük ihtimalle gruptakiler öğrendikleri zaman ben aynı şu anki Daniel'ın pozisyonunda olacaktım.

Grayson gruba ilk katıldığım zamanlarda olduğu gibi yine benden nefret edecekti.

Hatta belki daha fazla.

Bu yüzden ne kadar istersem isteyeyim Daniel'ı suçlayamıyordum.

Grayson bana dik dik bakıyordu, bir şey söylememi istiyordu.

Daniel'a bakarak, "Bence ne yaptığını biliyor," dedim.

Ama bunu sinirli bir şekilde söylememiştim, anlayışla ve biraz da üzgün bir sesle söylemiştim.

Daniel yere bakan gözlerini kaldırarak bana doğru çevirdi.

Sinirli bakmasını beklemiştim ama daha çok yorgun görünüyordu.

Grayson, "Clary sana... Şu an gerçekten sana inanamıyorum!" diyerek çantasını kaptığı gibi kapıya doğru yürüyerek arkasından sert bir şekilde kapattı.

Bu sanki Avery ile benim aramdakileri öğrendiği zaman olacaklar gibi olmuştu.

Benim bunu yaptığıma inanaması, kapıyı arkasından sertçe kapatması...

Bunları düşündükçe göğsümdeki ağırlık artıyormuş gibi hissediyordum.

Daniel geri başını aşağıya doğru eğmiş, kıpırtısız bir şekilde bir noktaya doğru bakıyordu.

Alex bir bana bir Daniel'a bakarak, "Biri bana ne olduğunu anlatsın artık!" dedi.

Sesi sinirli çıkmıştı. Büyük ihtimalle bir kendisinin bilmediği için kızgın ve dışlanmış hissediyordu.

Daniel'a baktım, hala aynı pozisyonda duruyordu. Ama bu sefer omuzları daha da aşağıya düşmüştü,

"Şu an konuşmak istemiyorum."