Violet Embrace

-6-

Clary'nin Ağzından

Lexon Bar'a giderken çok mutluydum. Bugün ilk provamıız yapmıştık ve Grayson beni pek beğenmese de onun dışında iyi geçmişti.

En azından artık okulda konuşabileceğim insanlar vardı. Ona söylemesem de baterist olarak Lauren'ın seçilmesi beni çok mutlu etmişti.

Her zaman sahip olmak istediğim kız arkadaşım gibiydi Lauren. Onunla tamıştığım için kendimi şanslı hissediyordum.

Alex de kibar ve tatlı bir insandı.

Lauren Daniel'ın kaba olduğunu söylemişti ama iyi bir insandı aslında. Tamam soğuk biriydi, özellikte grupta çok umursamaz ve sıkılmış davranıyordu, ama cebir dersinde hiç de öyle değildi.

Hatta 2.cebir dersimizde benden soruyu çözmek için yardım istemişti.

Ben de ona kendisine aynı şeyi soracağımı söylemiştim.

Cevap vermeyip önüne dönmüştü, ama gülümsediğini görmüştüm.

Daniel'ı düşünürken aklıma Grayson geldi ve suratım düştü.

Grayson'ın bana Avery demesi ve sonra benim Avery olmadığımı anlayınca sinirlenip gitmeye kalkışması beni üzmüştü açıkcası.

Avery'nin yerini aldığım için bana sinirliydi.

Lauren'a o kadar sinirli değildi çünkü Courtney ile o kadar bağı yoktu.

Ama Avery ile vardı.

Ve ben asla Avery olamazdım, ben Clary'dim işte.

Sadece Clary.

Bütün mutluluğum ve heyecanımın söndüğünü hissettim.

Çalışmak istemiyordum.

Özellikle karaoke gecesinde.

Saate baktım,  daha zamanım vardı. Biraz daha yürüyüp ilerideki bir banka oturdum ve telefonumu çıkardım.

Telefonu açtığım an karşıma Lauren'ın numarası çıktı. En son onun numarasını kaydettikten sonra telefonu hiç açmamıştım.

Elim arama tuşuna gitti ama son anda vazgeçtim.

Şimdi beni sapık biri gibi olarak düşünmesini istemiyordum.

O yüzden mesaj atmaya karar verdim:

"Merhaba Lauren ben Clary, nasılsın? Bugün ikimiz gerçekten çok eğlendik değil mi? Şey diyecektim, Lexon Bar'a gelmek ister misin? Yani seni şimdiden barlara attığımı düşünme, ben orada çalışıyorum diye. Bugün karaoke gecemiz var ve ilk provamızı kutlamak adına senin gelmeni çok isterim."

Yazdığım şeyi okudum. Ve çok salakça geldi, sildim.

Ben mesajlaşmada değil konuşmalarda daha iyiydim.

Belki de ararsam daha iyi olurdu, sonuçta beni yargılayacak değildi ya?

Saate bakım, 5 dakika içinde işte olmam gerekiyordu. Hemen banktan kalkıp koşar adımlarla yürümeye başladım.

Telefona baktım ve siktir et diyerek arama tuşuna bastım.

Telefon uzun süre çalmaya devam etti, açmayacak sandım. Belki de duymamıştı ama ya duymuşsa ve açmamayı tercih ediyorsa?