Violet Embrace

-52-

Clary'nin Ağzından

Grayson, ''Bu ambulans nerede kaldı böyle?'' derken telaşlı bir şekilde Lauren'e bakıyordu.

Lauren'in daha deminki halinden hiç izi yoktu, ben ve Daniel'ı taşımamıza yardım eden kız, Daniel'ı dışarı çıkardığımız ve Alex de ambulansı aradığından beri susmuştu.

Ona bakmak için kafamı arkaya doğru çevirmeye çalıştım ama bunu yaparsam bütün dengemi kaybedip zar zor tuttuğum Daniel'ı düşürebilirdim.

Sadece bir iki dakikadır dışarıda bekliyorduk ama Daniel'ın uzun ve benden ağır olan vücudunu taşımaya çalışırken saatlerdir bekliyormuşuz gibi hissediyordum.

Kafamı hafifçe sol tarafıma doğru çevirerek Daniel'ı taşımama yardım eden kıza baktım. Kızın kahverengi saçları yüzünü kapatmış, onu görmemi engelliyordu. Eğer onun bu güçlü kolları olmasaydı Daniel'ı taşımam imkansız olurdu.

Bütün bunlar bittikten sonra ona teşekkür edeceğime dair kendime söz verdim.

Bunların hepsinin biteceğinden emin misin? Lauren'in olayının son olduğunu düşünmüştün. Lauren ile çıkmaya başladıktan sonra Daniel'ın düzeldiğini düşünmüştün.

Sadece kendini kandırıyordun Clary.

Yutkundum, şuan bunları düşünüp kendimi kaybetmemin sırası değildi.

''Clary, hadi artık Daniel'ı bana ver.''

''Biz daha rahat taşırız, artık lütfen bize verin.''

Önümde duran bir çift mavi ve kahverengi telaşlı gözlere bakarken arkadan ambulans sesi duyulmaya başlamıştı, umarım buraya geliyordur diye umut ederken içimden, Grayson ve Alex'e baktım,

''Hayır size kaç kere söyleyeceğim, Daniel'ı ben tutacağım,'' dedim kararlı bir sesle.

Lauren o kadar beni çağırıp Daniel ile konuşmamı söylemişti, onun sorunun ne olduğunu öğrenmemi istemişti, benden ona yardım etmemi istemişti.

Ama ben...

Gözlerimin yeniden dolduğunu hissederken ambulansın sesleri yükselmişti, hayır Clary şuan değil, dedim kendimi sakinleştirmeye çalışarak.

Alex ve Grayson ambulansın buraya geldiğini görüp bir şeyler söylerlerken onları dinleyemiyordum bir türlü, hepsinin benim suçum olduğu düşüncesi bütün vücuduma yayılmış, beni suçluluk duygusu dışında hiçbir şey hissettiremez olmuştu adeta.

Görevliler yanıma gelene kadar onları farketmemiştim, birden kollarımın arasından Daniel'ın ağırlığının yok olduğunu fark edince dünyaya geri dönmüş gibi oldum.

Görevliler Daniel'ı ambulansın içine taşırlarken birden Lauren, ''Bunu bana nasıl yapabildi?'' deyince üçümüz ve Daniel'ı taşımama yardım eden kız da arkasını dönerek Lauren'e bakmaya başladı.

Grayson endişeli ve biraz da sinirli bir sesle, ''Sen neyden bahsediyorsun Lauren?'' deyince Lauren'in vücudunun iki yanında sıktığı yumrukları adeta beyaza dönmüştü.

Tam ona uzanıp, ''Lauren-'' diye söze başlıyordum ki benim ona yaklaştığımı fark ederek geriye doğru birkaç adım atınca sözüm yarıda kaldı.

''Sana onunla konuşmanı söylemiştim Clary!'' diye bağırınca Lauren bana sinir dolu gözlerle bakarak, kalbimin adeta sıkıştığını hissettim, ''Sana onun sorununu anlamanı söylemiştim, sana güvenmiştim!''

Lauren'in iki yanağı da yaşlarla dolarken bağırdı, ''O bana bunu nasıl yapabildi! Bana bu acıyı nasıl bir daha yaşatabilir!''

Lauren bağırırken etrafımızdaki insan grubu kalabalıklaşmaya başlamışlardı, herkes bir sedyeyle ambulansa taşınan Daniel'a, bir de bağıran Lauren'e bakıyolarlardı.