Met mijn wang tegen de ijskoude ruit gedrukt staar ik naar buiten. Zoals gewoonlijk is het nooit rustig in hartje Amsterdam. De auto's razen langs me heen. Iedereen heeft haast. Ik vraag me af waarom. Het kan toch nooit zo zijn dat letterlijk íedereen te laat is voor zijn of haar afspraak, of waar diegene dan ook naartoe moet?
Ik voel me leeg. Mijn gedachten zijn nergens. Mijn gevoel is weg. Er is zoveel gebeurd de afgelopen dagen. Misschien is het me gewoon allemaal te veel geworden. Misschien kan mijn brein al die gebeurtenissen niet meer verwerken en voel ik me daarom zo raar.
Ik zucht. Was mijn leven maar niet zo ingewikkeld...
In mijn rechterhand heb ik het tasje met schone kleren. Ik draag nog steeds de kleren die ze me in het ziekenhuis gegeven hebben. Ze hebben ze niet teruggevraagd, dus ja... In mijn linkerhand klem ik de riem van Bae stevig vast. Ik ben niet van plan haar nog een keer kwijt te raken.
Ze ligt rustig bij mijn voeten, af en toe naar me opkijkend. Ik weet niet of er wel honden in openbare bussen zijn toegestaan – ik denk het niet eigenlijk – maar deze buschauffeur deed niet eens moeilijk. Dat was wel aardig van hem.
Ik moest eerst wel even denken waar ik naartoe zou gaan – no way dat ik terug zou gaan naar mijn eigen huis om daar Jasper aan te treffen – maar toen wist ik het plotseling. Als je zó ontzettend veel als ik heb meegemaakt, wat doe je dan? Juist, je gaat het je beste vriendin vertellen.
Ik heb besloten dat ik haar nu ook echt alles ga vertellen. Ik ben het zat om met geheimen te moeten rondlopen. Ik ben het zat om de problemen zich alleen maar te laten opstapelen in mijn hoofd. Ik heb er genoeg van... Ik ga het allemaal vertellen aan Amy.
Op dat moment klinkt er een metalig klinkende stem door de intercom. Verweekse Weg. Ik schrik op uit mijn gedachten en druk op de stop-knop. Een schelle pieptoon klinkt door de bus. Godzijdank heb ik nog een oude OV-kaart in mijn jaszak gevonden, anders was ik er geweest.
Even later
Met een trillende vinger druk ik op het knopje van de bel. Ik weet niet precies waarom ik zo zenuwachtig ben. Ik zou toch niet zenuwachtig moeten zijn voor Amy? Het duurt maar een paar seconden voor de deur openvliegt. En ja hoor, in de deuropening staat Amy.
Haar ogen zijn groot van verbazing of opluchting, of allebei. Dan verschijnt er een brede glimlach op haar gezicht. 'Mara!' roept ze uit, en ik word onmiddellijk geplet in een knuffel. 'Amy. L-lucht,' lach ik. Ze laat me los, maar nog steeds met een grote glimlach op haar gezicht. 'En je hebt Bae meegenomen!' Ze knielt naast Bae en begint haar enthousiast te aaien. Bae kwispelt en probeert haar gezicht te likken.
'Kom binnen,' zegt Amy terwijl ze opstaat en naar binnen gebaart. Ik stap de drempel over en volg haar meteen naar de woonkamer. Zoals altijd komt de woonkamer me warm tegemoet. Ook al is het volop middag, er staan toch een paar kaarsjes te branden. Het zijn geurkaarsen. Amy is dol op geurkaarsen. Afgezien van een grote krat boodschappen is er weinig tot niks veranderd in de kamer. Hij voelt vertrouwd.
Ik maak Bæ's riem los en ze gaat meteen de kamer onderzoeken. Amy ploft op de bank neer en gebaart mij hetzelfde te doen. Ik hang eerst nog even mijn jas op en doe mijn schoenen uit voordat ik naast haar ga zitten. Haar blik is er een vol verwachting. 'En? Ga je me nu vertellen waar je al die tijd uitgehangen hebt?' Ze kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan. 'Ik ben gisteren naar je huis gegaan, maar je was er niet. Jasper vertelde me dat je naar een feest was. Ik heb je geprobeerd te bellen maar je nam niet op. Waar was je?' vraagt ze. 'Ik was best een beetje ongerust, Maar! Ik kon me niet voorstellen dat dat feestje een hele dag duurde...' voegt ze eraan toe. 'Daarom ben ik ook zo blij dat je er bent!'
Ik frons mijn wenkbrauwen. 'O, heeft Jasper gezegd dat ik naar een feest was?' Amy knikt bevestigend. 'Goeie smoes', mompel ik boos. Dus die gast mishandelt niet alleen, maar hij kan ook nog liegen! 'Hoezo? Was je niet naar een feest?' vraagt Amy nieuwsgierig. Ik schud mijn hoofd.
'Eerder het tegenovergestelde.'
Kort hoofdstukje :) Nogmaals sorry voor het uploaden, maar straks is het vakaaaantie!!! Ik kan het bijna niet geloven omfg😍😍😋 Ik ben in elk geval van plan veel te gaan schrijven (alleen de eerste twee weken ben ik weg). xoxoxoxoxo
JE LEEST
Hope ft. Shawn Mendes
Fanfiction~ stukje uit hoofdstuk 61 ~ 'Ik geef je tien seconden,' huilt hij. Mijn hart wordt verscheurd. 'Na tien seconden gaat hij eraan.' Mijn ogen schieten naar Shawn. Hij heeft geen woord kunnen verstaan van alles wat er gezegd is, maar zijn gevoel liegt...