Hope ft. Shawn Mendes

36. Het concert

'Voelde je zijn armen? Één en al spier!' roept Amy. 'En ik wist niet dat hij zó lang was,' ratelt ze verder. 'En zijn haar zat echt perfect! En heb je gezien hoe hij glimlachte? Echt té lief gewoon!' Ik kijk lachend opzij, naar het stralende gezicht van mijn beste vriendin. 'Ja,' beaam ik. Amy lijkt me niet eens te horen. 'En toen hij me knuffelde, oprecht, ik wist niet dat iemand zó lekker kon ruiken! En hoorde hoe hij me noemde? Hij zei gewoon "honey", Mara! En dat roze shirt dat hij aanhad... Het stond hem echt zó sexy, vond je niet?' Ik lach hoofdschuddend. Hoe kan het dat Amy elk kleinste detail tot en met de kleur van zijn t-shirt heeft onthouden, terwijl ik alleen maar naar zijn gezicht kon kijken?

'Eerlijk gezegd heb ik niet eens gezien wat hij aanhad,' zeg ik. Amy grijnst besmuikt. 'Nee, dat geloof ik wel, met zo'n gezicht om naar te kijken.' Ze steekt haar tong uit. 'Trouwens,' zegt ze, haar ogen kijken me nu vol genegenheid aan, 'het was superlief van je om jouw foto voor ons drieën te bewaren.' Ik glimlach. 'Graag gedaan joh,' mompel ik, schouderophalend.

'En die pose...' Amy glimlacht hoofdschuddend, alsof ze haar geluk maar niet op kan. 'Dat doet hij normaal echt niet met de meet en greets! Wedden dat hij hem alleen deed omdat jij het vroeg!' Ze lacht zo breed dat de glimlach bijna van haar gezicht af spat en doet een huppelpasje.

Ik haal mijn schouders op. 'Hij deed het gewoon voor jou hoor.' Amy kijkt me even onderzoekend aan. 'Maar als jij er niet was geweest, had ik hier nooit gestaan!' Ik haal weer mijn schouders op, maar even later breekt er toch weer een glimlach op mijn gezicht door. Het lijkt wel alsof ik vandaag niet meer kan stoppen met lachen. Want stiekem vind ik het ook best wel cool dat ík, een onbenullig kind als ik, ervoor heb kunnen zorgen dat Amy en ik een wereldberoemde ster als Shawn Mendes kunnen ontmoeten.

Nou ja, Shawn heeft daarvoor gezorgd natuurlijk.

Maar blijkbaar ben ík die reden.

Ik moet moeite doen om niet net als Amy te gaan huppelen, zó blij voel ik me vanbinnen. Het is dan ook typisch dat ik niet voor me kijk en keihard tegen iemand op bots. Amy kan nog net op tijd mijn rechterarm vastgrijpen voordat ik achterover gekieperd zou zijn. Terwijl ik wankelend mijn evenwicht probeer te hervinden pakt een andere hand mijn linkerarm vast. 'Sorry, Mara!' Het is de stem van Geoff en als ik opkijk zie ik zijn indrukwekkende gestalte boven me uit torenen. 'Hoi, Geoff!' Ik klink bijna even vrolijk als ik me voel, ook al lag ik net bijna op de vloer.

Hij kijkt me met opgetrokken wenkbrauwen aan en grijnst breed. 'Zo, jij bent blij.' Ik glimlach. 'Mooie dag, toch? En ik heb zin in het concert.' Hij grijnst weer. 'Dat komt goed uit. Hebben jullie toevallig nog zin om backstage te komen kijken?' Bij deze vraag kijkt hij zowel Amy als mij vragend aan.

'Ja natuurlijk!' antwoord ik zonder nadenken. Amy knikt wild met haar hoofd. 'Graag!' zegt ze. Geoff gebaart naar ons. 'Kom maar met mij mee dan.' We kijken elkaar even aan voordat we achter hem aanlopen. We komen door een groot aantal gangetjes – ik moet eerlijk zeggen dat ik al lang de weg kwijt zou zijn geraakt, maar blijkbaar weet Geoff de weg – tot we uiteindelijk voor een deur met het opschrift 'kleedkamer Shawn Mendes' staan.

Geoff duwt tegen de klink en de deur gaat open. We gaan naar binnen en ik zie dat Amy haar ogen openspert als ze de groep mensen voor haar ontwaart. De kleedkamer zelf is heel erg groot, er staat een tafel met eten en er staan een paar gemakkelijke banken en stoelen. Shawn's crew hangt een beetje op de bank en ze kijken nieuwsgierig op zodra we binnenkomen. De meeste mensen ken ik al en ze begroeten me enthousiast, waarna ze zich ook aan Amy voorstellen. Daarna gaan Amy en ik naast hen op de bank zitten.

Shawn is er niet, merk ik al gauw, als ik mijn ogen over de groep mensen laat glijden. Andrew, die naast me zit, heeft blijkbaar door waar ik naar op zoek ben en vertelt dat Shawn op dit moment nog bezig is met de meet en greet, dat hij daarna even een korte pauze heeft, en daarna de Q&A. En vanavond het concert natuurlijk. Mike die tegenover me zit, vraagt opeens heel random welke dingen er te doen zijn in Amsterdam, en zo komt er plotseling een heel gesprek op gang.