Hope ft. Shawn Mendes

40. Beachday

Woensdagochtend word ik wakker door de zonnestralen op mijn gezicht. Ik blijf even genietend liggen om mijn gezicht te laten verwarmen door het zachte stralen. Uiteindelijk sta ik op, maar zonder het gebruikelijke 'sleur ik mezelf uit mijn bed'.

Als ik op het punt sta mijn kleding voor die dag uit te kiezen, kijk ik even door het raam naar buiten. De lucht is helderblauw en de zon schijnt volop. Ik loop naar het raam en doe het een stukje open, zodat ik mijn hand door de kier kan steken. Ik trek verbaasd mijn wenkbrauwen op als ik merk dat het echt best wel warm is voor zo vroeg in de ochtend. Ik doe nu het raam helemaal open en een fris ochtendbriesje strijkt door mijn haren.

Het is echt prachtig weer, en dat begin november! Wat is happening?

Het weer lijkt zich aan te passen aan mijn humeur. Vrolijk kies ik een lange spijkerbroek en een ruimvallende croptop uit mijn kledingkast. Die morgen ga ik bijna huppelend naar school.

Ik probeer me zoveel mogelijk te concentreren op de les en op het werk dat ik moet doen, en ik merk dat het echt helpt om de dag zo snel mogelijk voorbij te laten gaan. De ochtend en het begin van de middag vliegen voorbij. Rond een uur of twee fiets ik zo snel mogelijk naar huis.

Zoals ik al gehoopt had, heeft Shawn geappt.

S: Hoelaat ben je klaar?

M: Nu 😊

S: Ik ben er zo!

Na een paar minuten, ook al lijkt de tijd plotseling veel langzamer te gaan, wordt er aangebeld. Ik spring op en ren naar de voordeur. Daar staat Shawn. Met een uitnodigend gebaar laat ik hem binnen.

Hij glimlacht breed, en zet zijn zonnebril af. Hij heeft een opvallende rode bloes aan, en het staat hem echt fantastisch. Het doet me een beetje denken aan Hawaii, zo'n sfeertje heeft het wel. Een beetje een strandsfeertje. Eronder heeft hij die altijd en eeuwige zwarte jeans.

'Hoi,' grijns ik, opeens buiten adem. Hij lacht oogverblindend. 'Hey Mara!' 'Wat wilde je vandaag doen?' vraag ik nieuwsgierig. Ik heb het idee dat hij al iets voor ogen heeft, omdat hij zo snel en zonder aarzelen naar me toe is gekomen waarschijnlijk. Hij grijnst veelbetekenend, wat me tot de conclusie laat komen dat hij inderdaad al een plan heeft. Ik vind het persoonlijk best, ik ben benieuwd naar zijn plan. 'Wat is je plan?'

'Vanwege het weer,' begint hij, 'dacht ik dat we misschien een middagje naar het strand ofzo konden gaan.' Zijn ogen kijken me onderzoekend aan, gericht op het minste teken dat ik het geen leuk idee vind. Maar ik glimlach verrast. 'Dat lijkt me helemaal super, Shawn!' Tevreden dat ik het een leuk idee lijk te vinden, knikt hij. 'Moet ik dan nog even inpakken?' vraag ik.

Hij knikt. 'Maar alleen je bikini hoor. Ik heb zelf al allemaal spullen meegenomen, we zullen niks tekortkomen.' Ik knik enthousiast. 'Laat ik dan maar even gaan kijken,' zeg ik, even nog blijf ik onzeker staan omdat ik niet weet of ik zonder hem naar boven moet gaan of samen met hem. Hij lost mijn dilemma op door aanstalten te maken om samen met mij naar boven te gaan. Ik ga hem voor de trap op.

Ik begin te rommelen in mijn kledingkast, terwijl Shawn in de deuropening blijft staan en toekijkt. Ik aarzel tussen twee bikini's en kijk even onzeker om naar hem. Uiteindelijk haal ik diep adem en vraag ik het hem gewoon. 'Welke zal ik meenemen?' vraag ik nerveus, beide bikini's omhooghoudend, in elke hand één. Er verschijnt een ietwat betekenisvollere grijns op zijn gezicht dan ik had gewild.

Zijn blik gaat naar de bikini in mijn linkerhand: een lichtblauwe met touwtjes om hem achter mijn rug en nek vast te knopen. 'Die,' wijst hij. Ik knik en pak ook nog even mijn zonnebril voordat ik achter hem aanloop naar beneden en dan door naar buiten. 'Waar gaan we eigenlijk precies naartoe?' vraag ik, terwijl ik de voordeur achter me dichtdoe. Hij loopt voorop naar zijn auto, en geeft antwoord door over zijn schouder te kijken en grijnzend te zeggen: 'Verassing!'